Kibir: Sözlükte “büyüklük” anlamına gelen kibir (kibr), tevazuun karşıtı olarak “kişinin kendini üstün görmesi ve bu duyguyla başkalarını aşağılayıcı davranış ve hareketlerde bulunması, büyüklenme, böbürle

me, davranışların huyların dışa yansımasından ibaret olduğu belirtilir. ”Kibrin has mı Allah’tır.’

Allah Kur’an‘da şöyle buyurur

“Yeryüzünde kibirli kibirli dolaşma sen ne yeri delebilirsin ne de dağlar kadar boylu olabilirsin. (Lokman.37),“Çünkü Allah, kibirle kasılan, kendini beğenmiş, çokça övünüp duran hiç kimseyi sevmez (lokman.18)

Sen,ben,bir insanoğlu olaraktan, aynı zamanda bir damla su’dan şekil alan bir insanız, yani bir hiçiz o zaman neyimize kibirleniriz?

Bu alemde yaşarken kendini

bir “Hiç  Olmak, kendini değersiz hissetmek değildir.

‘’’’Tam tersine içindeki zenginlikleri keşfedip, bedenli kimliğinin özüne göre onurlu, haysiyetli ve şerefli olmanın yanında, kendi varlığının bilgisinin hiçliğini fark etmektir.

Bunu anlayan varlık kendinin bir hiç oluşunu ve küçüklüğünü anlar.

!!!Her ne kadar dilimizde kullanmış olduğumuz bu "hiç" kelimesi bir şeyin azlığını, önemsizliğini, değersizliğini ifade edilişi ve yokluğu değildir.

!!!Buradaki vurgulanmak istenen “hiçlik’ kelimesi, insanın insanlar yanında her şeyi ile eşit, üstün olmadıklarını, makam mevki para pul şan şöhretin olmadığı, sadece takvada üstünlüğün olduğunu yüce Allah Kur’an’da şu şekilde belirtmektedir. ”Ey insanlar! Sizi bir erkekle bir dişiden yarattık ve birbirinizle tanışmanız için sizi soylara ve kabilelere ayırdık. “Allah katında en üstününüz en çok takva sahibi olanınızdır.’ Allah bilendir, (her şeyden) haberdar olandır.(Hucurat.13)

!!Bu dünyada Allah tarafından kendilerine imtihan için verilmiş olan mal, mülk, makamlarla kibir abideliği yapanlara baktığımızda,

bunlardan Garun’ların, firavunların Nemrutların sonu hep hüsranlıkla sonuçlanmıştır.

!!! Ey insanoğlu; bu dünyada her şeyi gelip geçici olduğunu bildiğin halde peki sen neyine kibir ve gurur yapıyor ve övüyorsun?

Hz Mevlana ise hiçlik makamında olduğunu şöyle anlatmış. "Sen benim bu alemde ünümü duymadın mı hiç ? Ben bir hiçim, hiç!"

>İnsanın bir çömlekten farkı olmamalı. Nasıl çömleği tutan dışındaki biçim değil içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil, hiçlik bilincidir." Hz. Mevlana.

**Nasreddin Hoca’ya sormuşlar: “Kimsin?”

“Hiç” demiş Hoca, “hiç kimseyim.”

Dudak bükülüp önemsenmediğini görünce,

sormuş Hoca: “Sen kimsin?”

“Mutasarrıf”ım demiş adam kabara kabara.

“Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasreddin Hoca.

“Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam…

“Daha sonra?..” diye üstelemiş Hoca.

“Vezir” demiş adam.

“Daha daha sonra ne olacaksın?”

“Bir ihtimal sadrazam olabilirim.”

“Peki ondan sonra?”

Artık makam kalmadığı için adam boynunu büküp “Hiiiç.” Demiş

“Daha niye bu kadar kabarıyorsun be adam, demiş Hoca..

ben şimdiden, senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım.

Makam, mevki, rütbe, unvan; bunların hepsi cekettir. Ceketi asar bir yere gideriz. Arkamızda sadece insanlığımız kalır ve öldüğümüzde sadece çıplaklığımızı götürebiliriz bu dünyadan."