Referandum süreci malum belli oldu. Türkiye’de bugünlerde en çok konuşulan iki kelime “EVET”mi, “HAYIR” mı?, Siyasi partiler bu konuda kapışa dursunlar, artık milletin dilinde de gah espiri konusu, gah alay konusu, gah ise ciddi ciddi konuşulan bu iki kelime bana bir zamanlar siyah beyaz yayın döneminde sevgili Erkan Yolaç’ın programını hatırlattı.

Yolaç’ın televizyon programında yarışmacılar Evet-Hayır dememek için kendilerini zorlasalar da, her iki kelimeyi süresi içerisinde demeyenlerde mükafatlarını alıyorlardı. Türkiye’de o zamanlar bağımlılık yapan bu program sayesinde EVET-HAYIR dememek için millet birbiriyle yarışıyordu değil mi? Orta ve ileri kuşak sanırım bu yarışmayı iyi anımsayacak. Bayağı uzun yıllar bu iki kelimeyi dememek için ne kadar zorlamıştık kendimizi.

Gelelim günümüze, Türkiye bir yandan yedi başlı terör örgütleriyle cebelleşirken, bir yandan da kalkınma hamlesinde güç kaybetmemeye çalışıyor. Çünkü ekonomi çok önemli, bu süreç içerisinde ipleri elden bıraktın mı leş kargaları hemen biter tepesinde.

Bunun yanı sıra Anayasa değişiklikleri peyder pey revize edilerek bir bir meclisten geçti. Sıra geldi başkanlık sistemine. Yani Nisan ayının ilk iki çeyreğinde yapılması planlanan referanduma…

EVET Mİ? HAYIR MI? Sorusu bir kez daha sorulacak bu millete. Ben diyorum ki artık bu son EVET-HAYIR olsun. Hakkımızda hayırlısı, millet EVET’de dese son EVET, HAYIR dese de son HAYIR’ımız olsun. Artık oturup kalkıp bu oyunu bir daha oynamayalım hayrımıza da şerrimize de bu son oyunumuz, son EVET-HAYIR’ımız olsun.

Bana gelince ben ne mi diyeceğim. Bende hakkımızda hayra ne delalet gösteriyorsa işte onu diyeceğim. Çünkü benim başka TÜRKİYEM yok. Hayır düşünen hayır bulur. Şer düşünen de şer bulur. Bilmem anlatabildim mi?