Aziz dostlarım!

Babalık öyle kolay bir şey değildir.

Ben babayım demekle olmuyor, öyle babalar var ki, argoda onlar’a

“Şam babasıda denmektedir.

Şam babası,çocuklarıyla ve ailesiyle ilgilenmeyen babalar için söylenen bir sözdür.

Bir baba için ve o aile en kıymetlisi ve değerlisi nimetlerin en başında gelen ve önemlilerinden olan evlat nimetidir.

Mutlu bir ailede mutlu çocukların konumu çok önemlidir. Çocuk demek bir aile, hele ana-baba için büyük bir sorumluluktur. Ailenin göz bebeği olan o çocukların beslenmesi, büyütülmesinin yanında onların edebi öğretimi ve eğitiminde en önemli yer ailedir. Çocuk sevgiyi, saygıyı, ilk bilgi ve görgüyü, dürüstlüğü, hatta din, iman, vatan, millet, devlet sevgisi de ilk önce aileden, yani deneyimli anne ve babasından alır.

Bir çocuk için en başta gelen rol model ailedir.

Bir ailede çocukların ihtiyaçları olaraktan maddi gereksinimlerinin yanında manevi, ruhi ihtiyaçları da çok önemlidir.

Ailede anne ve baba çocuklar için en önemli birer rol model, taklid edilecek örneklerdir.

İşte bu sebeplerden dolayıdır ki,

çocukların hayata hazırlanmaları, yetiştirilmeleri her babanın birinci derecede emeli ve işi olmalıdır. Bir O baba örnek bir kişilik sergilemeli her yönüyle bilgili ve becerikli olmalı,bilgili ve donanımlı olmayan babalar evlatlarına ne verebilirler. Çocuklarının gözü önünde Kötü alışkanlıklardan olan,içki,kumar, sigara,kullanan,her türlü kötü alışkanlığı olan bir baba nasıl örnek olabilir.

Fiziki ve ahlaki zaafları olan bir ebeveynin, yavrularım sakın sigara içmeyin demesi yalancı bi babanın yavrularım asla yalan söylemeyin demesi, çocuklarının nazarında hiçbir kıymet ifade etmez. Çünkü o yavrular, baba madem ki bu işler kötü de siz niye yapıyorsunuz demezler mi?

Peygamber(Sav) efendimiz,“Bir baba evladına güzel ahlaktan daha değerli bir miras bırakamaz buymuşlardır.

Haylaz bir evlada dünyayı miras bıraksan yer bitirir. Ama sağlam bir karaktere sahip, ahlaklı, edepli, büyüğünü küçüğünü bilir, kültürlü bir ahlak bırakmışsan asla yolunu şaşırmaz, görgülü ve bilgili bir aile çocuğu olduğunu herkese gösterir. Ana ve babasına dua eder. Kötü evlat ana babasına lanet, iyi evlat da rahmet okutturur. İşte bunlar ana-babanın evladını yetiştirmesine bağlıdır. Yani çocuk terbiyesi, eğitimi ve öğretimi babanın ağır sorumluluğundadır. Çocukları dünyaya getirmek, her ana ve babanın en kolay işidir. Ama onları asrın ilim, fen, teknoloji bilgileri, manevi ahlak ve faziletli olmalarını temin etmek ise er kişinin işidir.

Çocuklar kamera gibidirler. Ailede ve sokakta her gördüklerini anında resmederler. Onun için onlara iyi örnek olmak ebeveynin en önemli görevidir. İyi bir nesil; saygın aile büyüklerinin çabaları ile sağlanabilir. Çocukların ilk mektebi önce aileleridir. Çocuk bütün yaşam bilgilerini ilk önce ailesinden, ilk öğretmenleri anne ve babasından alır ve bu bilgiler kişilerin zihnine, mermere yazılan yazılar gibi silinmez. Ömür boyu insanı etkiler. Onun için özellikle erkek çocuklar için babalar, kız çocukları için de anneler daha çok ön plana çıkmaktadır.

İnsanlar beden ve ruh ikilisinden oluşur ki birisi olmayınca diğeri de olmaz.

 Beden dünyalık ruh ahiret içindir. Bedenin gıdası maddi, ruhu gıdası da manevidir. Çocuklarımızı en güzel gıdalarla beslemek, en güzel elbiselerle giydirmek önemlidir ama esas olan ruhun tatminidir.

Ana-baba-evlat ilişkilerindeki en önemli hususlardan birisi de çocuklar arasındaki adalettir. Bir baba kesinlikle evlat ayrımı yapmamalıdır.

Bir aile ömür verip beş çocuğunu büyütüp insan içine katıyor,O beş çocuktan kimse anne ve babasına bakmıyor ve sığınma evlerini terk ediyorlar. Anne baba yerine kedi köpek besliyor

Allah cümlemize hayırlı iş, hayırlı aş, hayırlı eş, hayırlı evlat, hayırlı devlet, hayırlı millet versin. Özellikle de hayırsız evlat eline bırakmasın.