Bu ülkede yavşak olmak kadar büyük bir konfor yok. Hiç bir günahın bedelini kendin ödemiyorsun. Yaptığın bütün kötülüklerin, her kusurunun, zırvalamanın bedelini zayıf olanlara, sesi kısılmışlara, zalim yöneticilerin hedef gösterdiği yalnızlaştırılmış dışlanan ve aşağılananlara yüklüyorsun...

Kötülüğü gerçekleştirmeye karar veren mutlaka bir irade söz konusudur. Kötülüğe izin veren, onaylayan, sessiz kalan, herkes bu suça iştirak eder.

YANİ HERKES İSTEYEREK KÖTÜ OLUR...

Kötülük Küreselleşti, İyilik Bireyselleşti ve darmadağınık..

Kötülük mülkiyetle başladı.

Yöntemleri ise zorbalıktı.

Hiç durmadı kötülerin savaşı.

Barışta bile birbirlerinin kuyusunu kazdılar.

Kurulan tezgahlar, sinsi planlar, işbirlikçi-

hainleri kullanmalar.

Kötüler öyle gelişti, güçlendi ki, yenilmez oldular.

Çünkü silah, para, din, ellerindeydi. 

Vicdansızlık, merhametsizlik, ahlaksızlık, riyakarlık, namussuzluk, yüzsüzlük  karakterleriydi.

Yalan-dolan, olmazsa olmaz “yetenekleriydi.”

Ama vicdan sahipleri, bunlara uymadı.

Uyamazlardı da!

Merhametliydiler, ahlaklıydılar, dürüsttüler, namusluydular!

Yalan-dolanı onurlarına yediremezlerdi.

Ama her seferinde mağlup oluyorlardı maalesef..

Nasıl olmasınlar; zorbalık bilmezlerdi ki,

İnsan sevmeyi, doğa sevmeyi, barış sevmeyi bilirlerdi sadece,

Silah da sevmezdi iyiler, para da sevmezlerdi.

Nadiren yenerlerdi, kötüleri.

Ama geçiciydi, kısa ömürlü oluyordu zaferleri ve kötüleri yenmek.

Bu, böyle de gidecek görünüyor.

Kötülük küreselleşti, iyilik bireyselleşti.

İyiler darmadağınık anlayacağınız.

Birlik olmaları gerekir ama bu da imkansız gibi görülmektedir...

Maalesef gün gelecek onlara ,

“Galiptir, bu yolda mağlup” diyecekler çaresizce, fakat onlar bu söylenenleri de duyamayacaklar.

“Dünyada ne kadar fazla kötülük varsa, güzellik yaratmak için de o kadar sebebimiz var demektir. Kuşkusuz çok daha zor, ama aynı zamanda çok daha gerekli bir şey bu.”

Andrei Tarkovsky