Toprağın altı mı daha kalabalık, üstü mü bilmem ama bir çok ölüme şahit oldum. Kendini vazgeçilmez sanan bir çok ölümlünün hırslarıyla, bencillikleriyle ya da aldığı ahlarla hep var olacağını sandığı dünyadan göçtüğünü gördüm.

Yapılması planlanan tüm işler çarçabuk bitti ve telaş başka bir evreye devroldu. Toplanan büyük kalabalık cenazede kimler olduğunu gözetleyerek, birinci derece yakınların gözyaşlarının üzülme katsayısını hesapladı ve biraz da dedikodu yaparak rahmetliye son görevini yerine getirdi ( ! ) Şimdi iyi bir dinleyici, sadece bir kabristan kadar uzağında..

Bu arada evrendeki her şey muhteşem bir düzen dahilinde derli topluyken, senden ne haber? Bugün kaç kişinin kalbini kırdın mesela? Kaç soruya asık suratla cevap verdin? Kaç tane ufak- tefek sorunu kavgayla bitirdin? Sevdiklerini en son ne zaman arayıp, onlara değerli olduklarını hissettirdin? Ne kadar çok bahanen var ve ne çok haklısın değil mi?

Vade başlığı adı altında her ölümün bir bahanesi var aslında. Ondan önceki bahaneler de sana ait. O yüzden her anın, saniyenin kıymetini bilmeli insan. Tüm taşınır ve taşınmaz mallardan daha önemli şeyler olduğunu kavrayabilmeli. Gidenlerin suskunluğu seni yanıltmasın diye söylüyorum...