Kim gelirse gelsin,

Kim oturursa otursun o koltuklara,

Partisi fark etmiyor, kimi gönderirsek gönderelim Ankara’ya,

Memlekette yaşam konforu adına pek bir şey değişmiyor.

Fındıkkabuğunu doldurmayan adına “proje” dediğimiz garipliklerle övünüyor, avunuyor, teselli buluyoruz.

Olaylara aynı açıdan bakıyoruz.

Hatta bulduğum çözümler dahi farklı değil, aynı.

Sonuç farklı olmuyor haliyle.

Dönüp duruyoruz aynı yerde.

Patinaj yapıyoruz.

Masallarda anlatıldığı gibi bir arpa boyu yol alamıyoruz maalesef.

***

Temel arabası ile Taksim Meydanında dönüp duruyormuş.

Aynı polisin önünden on beşinci defa geçerken, polis de merak etti ve Temel'i durdurup sormuş:

- Bir yeri mi arıyorsunuz? Niye meydanın etrafında dönüp duruyorsunuz?

Temel: - Sol sinyal takıldı da…

***

Dön baba dön…

Temel döne dursun, umarım doğru yolu bulur.

Biz zaman kaybediyoruz.

Şehir kaybediyor.

Ordu, Ordulular kaybediyor.

***

Sonrası malum.

Çözüm olmayınca şikâyet devreye giriyor.

Soruyor duruyoruz birbirimize mağdur bir ifadeyle.

“Ne olacak bu memleketin hali…?”

Durun ben tahmin edeyim.

Bu kafayla, bu zihniyetle, bu bakışla çok büyük değişimler beklemek saflık olur.

En azından oturup dua edin bence.

Bundan daha kötüsü olmasın diye.