Birçoğumuz gibi onlarında yatacak yerleri yok.

Ne bulurlarsa, kısmetlerinde ne varsa onu yiyor, aç karınlarını doyuruyorlar.

Gerekirse çöplük karıştırıyorlar.

Bizim artıklarımızla besleniyorlar çoğu zaman.

Aramızda dolaşıyorlar ancak varla yok arasında bir yerde yaşıyorlar.

***

Sahipsiz köpekler onlar…

Saldım çayıra, Mevla kayıra bir hayat yaşıyorlar.

Şimdilerde hiç haberleri yok ama gündem kendileri.

Onlar için başıboş diyorlar.

Şehrin cadde ve sokaklarında sorun yaratıyorlarmış.

Tehlikeli oluyorlarmış hatta.

Ki; ülkemiz Dünya Sağlık Örgütü tarafından kuduz riski açısından yüksek risk kategorisinde

Hatta birçok ülke, Türkiye'ye seyahat edecek vatandaşlarına bu konuda uyarıda bulunuyormuş.

Yeni akılarına geldi, kontrol altına alınmaları gerekiyormuş…

***

Sokaktalar.

Saldırıyor, tehlike saçıyorlarmış.

Şimdiye kadar aklınız neredeydi?

İlgili kurumlar etkin bir kısırlaştırma yapmadıysa,

Çoğu belediyeler bakımevi dahi kurmadıysa, suç kimin? 

Şimdilerde hükümet bir yasa taslağı hazırladı.

Çözüm basit.

Uyutulacaklar.

Uyutulacaklar derken, yıllar boyunca, senin, benim, onun uyuduğu, uyutulduğu gibi değil.

Ciddi ciddi öldürülecekler.

***

Allahın bildiğini kuldan saklamanın bir anlamı yok, hani isterdim birilerini ısırsınlar.

Üzülürsem namerdim.

Hatta birkaç dakika düşünüp uzun bir “ısırılacaklar” listesi dahi yapabilirim.

Lakin mesele önemli, şu uyutulma meselesine tepkiler çığ gibi büyüyor.

Daha ciddi, daha vicdani çözümler bekleniyor.

Her iki taraf için hayırlı olan yapılmalı.

Yaşam hakları ellerinden alınmamalı.

Biz kudurmayalım,

Ama onlar da yaşasın.