Âileler zenginleşti dev(!) oldu

Çocuklar ayrılıp ayrı ev oldu! 

Öz irâdemizle biz yaptık bunu

Gerçeği söylemek bir görev oldu…

İçiçeyken mâsûmâne kopanlar

Serbestliği tadıp keyfi kapanlar

Ana yoldan, döne yola sapanlar

Onlar için eski, bir alev oldu!

Hâlbuki gerçek ne, hele bakınız;

Bizler âile olarak takımız…

Baba güneş, anne ay, çocuklar yıldız

Dedesiz, ninesiz torunlar yalnız…

Kalabalık, kum misâli bir yığın

Âilesiz fertten Allâh’a sığın…

Hem o, temelidir sosyâlitenin

Hem de aslı, insanda kalitenin…

Sıkı bir bağdır hem, olmayan kopuk!

Savrulmaya mahkûm, âdetâ köpük!

Ayrıca, birlik-dirliğin kaynağı

Toplama sütlerin yenmez kaymağı…

Nüvesi vatanın, ülkenin, yurdun

Onun varlığıyla devletler kurdun

Selçuklu, Osmanlı birer ocaktı

Asırlarca mazlumlara kucaktı…

Âleme nizam verdi adâletle

Âileden gelen bir asâletle

Onunla durdu hep millet ayakta

Onunla yürüyor huzur sokakta…

Rûhuna kasdedenler de gördüler

Boşuna mı Osmanlı’yı sürdüler?

O âile, o çınarın köküydü

Allâh için deyin; nesi kötüydü?

Demekki âile çok çok önemli

Üç kıtâ yetimler gözleri nemli!

Sonra yerlerine gelen kimlerdi?

Kimlere kalanlar, nere giderdi?

Âilesiz millet kimlere kaldı?

Ondan sonrasında nasıl yol aldı?

Ne idüğü belirsiz, bet ellerde

Öz vatanı; ama, gurbet ellerde!

Savruldu bir o yan, bir bu yanlara

Bu çok büyük bir ders, anlayanlara…

Gerçek anlamda toparlanmak için,

Muhtacız, gözünden damlayanlara!

Âile ki; devletin özü, cevheri

Cemiyetin örfü, hem karakteri

Gösterir tavrını gelince yeri

Halkın maddî, hem mânevî değeri

Ahlâkın, geleneğin mihenk taşı

Onsuz milletlerin bozulur başı…

Onun için krallıklar yaşıyor

Milletinin hassasını taşıyor

Batı mâlum, âileler devlettir

Bizdeyse sürgün, hayret ki hayrettir!

Elbette biliyoruz bu düşmanca

İşbirlikçi hâinlerce gayrettir…

Şimdi sıra taşrâ âilelerde

Başa açılacak gâilelerde!

Gelin dostlar, buna vermeyelim ön

Bu gidişle zîrâ, kalmayacak gön!

Sâhip çıkalım âileye, nesle

Yeniden dönelim başa hevesle

Âile merkezli toplum olalım

Hâneler canlansın, cıvıldayalım…

Âile olmazsak gâile olur

Sulh gider, herşey nizâ ile olur!

Âilen olmazsa nüfûsun olmaz

Âilen olmazsa nüfûzun olmaz!

Ne, dünyâ yüzünde bir ağırlığın

Ne de âhirette bir uğurluğun!

Zîrâ Efendimiz kesret bekliyor

Ümmet de kudrete hasret bekliyor…

Birlik-berâberlik, dirlik-düzenlik

Kâlp-kâlbe olmadan olmaz hiç şenlik

Büyük bayram için büyük âile

Gönül coğrafyamız maa-âile…

Haydi millet, haydi ümmet elele

Artık irâdeyi alalım ele

Haydi başlayalım iştihâ ile

Haydi başlayalım Bismillâh ile…