Dostlarım: Gerçekte sevgi, saygı, akabinde hoşgörü insanın içinden çıkan bir incidi gibidir.

Elbette bu güzel hasletler herkeste olmayabilir. O inciye kişi bakarsa huzur, mutluluk dolu bir yaşam içinde olur ve yaşam sürer ama o inciye bakılmadığı takdirde işte zaman küçülerek yok olur. Sevgi saygı hiç bir şekilde menfaat ve karşılık beklemeden olursa bu ömürlük olur.

Ayriyeten sevgi ve saygı, yerine göre olmalı ve büyüklere karşı saygı gösterirken küçüklere olan sevgi başka bir davranıştır.

Velev ki, bir siyasi görüş taraftarı veya futbol bir takımı olsun hep bunlar saygı, sevgi ve hoşgörü içerisinde olursa mükemmel olur.

Hoşgörüsüzlük kendine zıt gelen herhangi bir düşünceyi anlayışız bir şekilde karşılamaktır, veya davranma bir şeklidir.

Sevmek gerçekte güzelliktir. Saygı ise ondan daha önemli ve paha biçilemez duygulardandır.

Saygı ve sevginin bir toplumun vazgeçilmezi ve birada ve düzen içerisinde yaşamasını sağlayan çok önemli iki değerdir.

 Genel olarak saygı ve sevginin olmadığı bir toplumda karışıklıklar hiç bitmez. İnsanların birbirine karşı olmayan sevgisi ve saygıları dolayısıyla toplumlar arası ilişkileri bitirdiği gibi kendisine karşı ve bulunduğu ülkelerine ve ülkelerinin değerlerine olan bağlılıklarını da zayıflatmakla kalmaz aksine o toplumdaki huzurun ve her bir bireyin mutluğuna bağlıdır. 

Saygı dendiğinde sadece aklımıza ilk gelen büyüklerimizin elini öpmek, küçükleri sevmekten ibaret değil, o kişi saydım, sevdim hepsi bu kadar ben yaptım diyerek dar bir kapsamda anlamamalı.

 Çünkü saygı sadece büyüklere duyulan bir minnet duygusu değildir. Saygı; insanların dinine, fikirlerine, yediğine, içtiğine, giydiğine gibi özgürlüğünün sınırları içerisinde yapmış olduğu her türlü davranış ve düşünceye olan bir davranıştır.

 İnsanların birbirine olan saygısı var ise, o toplumdaki insanlar kendilerini daha huzurlu ve mutlu hissedecektir. İnsanlar birbirlerini sevecektir.

 İnsanların birbirini sevdiği ve saydığı toplumlarda huzur, sağlık, barış ve güven asla eksik olmayacaktır. Bu yüzden toplumlar sevgi ve saygıyı asla kaybetmemelidirler. Bu iki değerin kaybı demek o toplumun kuru bir kalabalığa dönüşmesine sebep olacaktır.  

Konun hassasiyetini örnek bir yaşanmış olay şöyledir:

Abid olan Dervişe bir gün sormuşlar..!

Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?"

Size farkı gösteriyim deyip, önce sevgiyi dilden kalbine indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. hepsi sofrada yerlerini almışlar derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar gelmiş

Derviş şöyle bir şart koymuş: "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz."

Kabul edip çorbalarını içmeyi denemişler; fakat kaşıklar uzun geldiğinden sıcak çorbayı döküp saçmaktan hem kendilerini yakmışlar hem de ağızlarına bir damla bile çorba götürememişler. en sonunda bakmışlar olacak gibi değil, sofradan aç kalkmışlar.

Daha sonra derviş, bu defa sevgiyi gerçekten bilenleri yemeğe çağırmış. yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen insanlar gelmiş, sofraya oturmuş. onlara da aynı şartı dile getirmiş.

Her biri uzun kaşığını çorbaya daldırmış, sonra karşısındaki kardeşine uzatarak çorbalarını içmişler. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve sofradan afiyetle şükrederek kalkmışlar.

Derviş sevgiyi gerçekten yaşayanların farkını soranlara: "işte! kim hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aç kalacaktır ve kim kardeşini düşünür de onu doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır. 

O abid Dervişin o insanlığa örnek olan son sözü şu şekildedir. Hayat pazarında her zaman alan değil veren kazançlıdır." diye anlatıp, tevazuyla gülümsemiş.

Dostlarım: Eğer bu güzel duygular insanlarda olmasaydı tam bir felaket olurdu kimse kimseye saygı göstermezdi, kimse birini, kardeşini ve benzeri kişileri sevmezdi; adete insanlık yok olurdu. Saygı olmasaydı her halde kendimizden büyük birine karşı çok saygısız olurduk, bir dediğini iki kez dedirtmeden o işi yapmazdık, Herkesin kalbinde kibir, nefret, karamsarlık, kötülük yapma isteği gibi duygular kaçınılmaz olurdu. Adaletsiz olurduk, adalet diye bir şey de olmazdı, bir kimse diğer birine çok rahat bir şekilde zulüm edebilirdi. İnsanlık yok olurdu yani, hiç kimse iyi olmazdı hayat çok kötü olurdu.

Sevgi ve saygı duyguları olmazsa olmaz duygulardır. İyi ki herkes birbirine saygı duyuyor, birbirlerini seviyor herkesi sevelim saygı duyalım mutlu kalalım.