Ordu’da bir Buhârâlı

Şeyh Şâkir’dir adı-sanı

Melâl yüklü hikâyesi

Duygulandırır insanı…

Osman Paşa Tekkesi’nde

Osmanlı Kâdirî şeyhi

Gönül eri olduğunca

Hem, ayrıca kılıç eri…

Sivastopol Harbi mâlum

Cihâd etti; “Allâh! Allâh!”

Hayâtının gâyesi, hep

İ’lâ-yı kelimetullâh…

Haccını edâdan sonra

İstikâmet oldu Ordu

Buhârâ, Mekke, Medîne

Hayât sürüp gidiyordu…

Bir Türkistan Âlp-ereni

Ahmet Hoca çınarından

Anadolu Coğrafyası

Gıdâlanır pınarından…

Bir ışıktı insanlara

İlim, edep, ahlâkıyla

Göçüp gitti bu âlemden

Pâk alınla, yüz akıyla…

Nice müritleri oldu

Hak için Allâh yolunda

Şimdi yine berâberler

Kimi sağ, kimi solunda…

O gün, bugün hep ziyâret

Edilir mânâ hazzıyla

Mevlâ’dan, mahşer gününde

Berâberlik niyâzıyla…

Muhammedi muhabbettir

Allâh dostlarına sevgi

Bu herkese nasîp olmaz

Bahtlı insanlara vergi…

Ordu’da mânevî merkez

Âsûde, sessiz-sedâsız

Sevgi, ilgi, aşk bekliyor

İçten, gönülden, riyâsız…

Şehrin kâlbi, yüreğidir

Hem, beldemizin sultânı

Her kim ki vefâ gösterir

Olur gönül kahramânı…

Yâ Rabb; sevdir dostlarını

Biz de dostların olalım

Rasûlüne komşuluğa

Giden yolları bulalım…

Şeyh Şâkir gerçek bir değer

Ne mutlu idrâk edene

Onu tanımak, tanıtmak

Hizmet yoluna gidene…

Dâvâsını, sevdâsını

Anlayıp ta anlatana

Böylelikle Ordu’suna

Vasıf, hem değer katana…

Onu şehre yıldız diye

Ufukta bayrak yapana

Bir güzel insan örneği

Olarak başa alana…

O zaman kurtulur şehir

Duru akar dere, nehir

Temizlenir madden-mânen

Hayât olmaz zıkkım-zehir!

Birgün gelir anlaşılır

Cümle engeller aşılır

Kabristanlıktan türbeye

Külliyeye ulaşılır…

Hacı Bayram misâl yâni

Etrâfıyla irfan, kültür

Kâlpler orda birleşiyor

Muhabbetler püfür püfür…

Nûrânî, sen görür müsün?

Hiç ihtimâl verir misin?

Elbet; hem yapan kazanır

Dostluğunu Şeyh Şâkir’in…

Mevlâ, Şeyh Şâkir kulunu

Habîbine habîb kılsın

Bizlere de, külliyesin 

Görmeleri nasîp kılsın…

Âmîn, Âmîn, Âmîn, Âmîn

Bi hürmeti Tâhâ, Yâsîn

Bu bir muhabbet kervanı

Kimse dışarda kalmasın!...