Nerenize motor takarsanız takın yetişmeniz imkânsız.

Gündem saat başı değişebiliyor.

Tuzu kuru olanlar için pek bir sıkıntı yok.

Lakin derdi ekmek olanlar canını dişine takmış mücadele ediyor.

Hal böyleyken yaşamak, ayakta kalmak çabası bir yana,

Olan bitenlerin rüzgârı içerisinde sağa sola savruluyoruz.

Öyle hikâyeler var ki; inanamıyorsunuz.

Kimileri kendilerini daha yükseklere çıkaracak fırsatlar kollarken,

Kimileri ekmek bulduğu için şükrediyor.

***

Bir boks maçı öncesinde, antrenörü boksöre sürekli olarak maçı kazanacağını söylüyor ve moral veriyormuş. Maç başlamış ve bizim boksör başlamış dayak yemeye.

İlk raunt bittiğinde, antrenör moral vermeye devam etmiş:
- Aferin evladım, çok iyi gidiyorsun. Adamı iyi dövdün, devam et...

İkinci raunt başlamış, değişen bir şey yok. Bizim boksör dayak yemeye devam ediyor, bir gözü de yediği yumruktan iyice morarmış. Raunt bittiğinde antrenörü:
- Çok iyi dövüştün, bravo. Adamı öyle dövdün kü neredeyse devirecektin. Devam et iyi gidiyorsun...

Üçüncü raunt başlamış. Bu kez rakip boksör daha sert yumruklar atmaya başlamış. Bizim boksörün kaşı açılmış, dudağı patlamış, burnundan kanlar gelmeye başlamış. Ringin ortasına serildi serilecek. Neyse ki, gonk imdadına yetişmiş ve üçüncü raunt da bitmiş.

Perişan bir şekilde, kesik kesik nefes alırken, antrenörü başlamış konuşmaya:
- Aferin evlat, bu raunt da çok iyiydin. Hatta önceki rauntlardan
daha iyiydin. Adamı perişan ettin, az kalsın ringin ortasına seriyordun. Çok iyi dövdün, perişan ettin adamı, bravo...

- Hocam, adamı çok iyi dövdüm, perişan ettim değil mi?

- Evet, evet, adamı perişan ettin, çok iyi dövdün...

- Hocam, madem ben adamı çok iyi dövüp, perişan ediyorum... Peki, ama biri de beni dövüyor, beni döven kim?

***

Dayak yiyoruz.

Hem de öyle böyle değil.

Eşek sudan gelinceye kadar.

Gündem değişiyor.

Dövenler değişebiliyor zamanla.

Lakin dayak yiyenler hep aynı kalıyor…