Güçlü olmak güdüsü pompalaniyor artık, bu güdü daha güçsüzleri ezmeye ,sindirmeye götürüyor insanları. Güçsüzleri

Yaşama hakkını tanımayan bir toplumsal zihniyet her yanımızı sarıyor...

Kalplerimiz duyarsızlaşıyor, hırslarımız büyüyor. Kalp kriz yeridir artık, muhabbet yeri değil. Hal ve gidişimiz kötü… Sen bakma sahte dillerden düşmeyen nice tatlı masallara.. Yalan, dolan sarmış ortalığı ve kimse bilmez kirli dostluklarla sağlanan nice servetlerde kim bilir kaç haram lokma var, kirli eller, kirli yürekler ve işlerin üzerinde siyah bir örtü.. 

Birbirimize yaklaşırken yüzlerce hesap taşıyoruz. Kariyerimiz, makamımız, kazancımız, çıkarımız ilişkilerimizde birinci sırayı alıyor. Mutsuz, sevgisiz insanların yaşadığı bir topluma doğru gidiyoruz. Muhabbetsiz bir dünyada yaşamak korkutmuyor kimseyi.. Bunca karanlığın ve yozlaşmanın ortasında, umutsuzca bir aydınlık arıyoruz..

Sevgi, Barış ve Kardeşlik adına ya Güçlülerin Adaletli, ya da Adaletin Güçlü olması gerekirken, güçlüler kazandıkça Hak ve Vicdan kaybediyor, insanlık azalıyor. Yeni bir ay doğmuyor artık sevgi dünyamızda.. Ve ne yazıktır ki, zihniyet değişiyor değişirken de insanlık susarak ölüyor….!