Bu nasıl pankart asma savaşıdır?

Ordu cadde ve sokakları aday pankartlarından geçilmiyor.

Bu kadar seçim gördüm, böylesini hiç görmemiştim doğrusu.

Bol keseden savuruyoruz.

Lakin hiç kimseye bir faydası yok.

***

Oysa bu millet seçim konusunda çok tecrübeli. 

Çok uzun zamandan beri, sandık başında oy verme kriteri belli.

-         Önce lidere,

-         Sonra partiye,

-         En son adaya bakıp oy verir.

Öyle şehrin her yanında gülümseyen yüzlerle afişler astırmak,

Bangır bangır bağırıp çağırarak dikkat çekmek,

Oy oranını arttırmak, seçmeni ikna etmek için çok önemli araç değil bence.

***

Diğer yandan bir pankart ortalama 500 TL’ye mal oluyor.

Yüzlercesi cadde ve sokaklarda.

Paraya ihtiyaç duyduğumuz bu günlerde ne kadar gerekli sizce?

Oysa bir söz var biliyorsunuz.

“Eve lazım olan, camiye haramdır.”

Ki; bundan tam bir sene önce ağır bir deprem felaketi yaşadık.

Binlerce insan etkilendi.

Toparlanıp ayağa kalkmak/gereken desteği vermek gerek.

5 kuruşu harcarken hesap kitap etmemiz gereken bir dönemdeyiz.

Dünya ekonomik krizlerle boğuşuyor, çözüm arıyorken,

Bizdeki bu değirmenin suyu nereden geliyor?

***

Seçime iki aylık bir zaman var.

Çoğu vatandaş kime oy atacağını,

Yada atmayacağına,

Çoktan karar vermiş durumda.

Demem o ki; gerçek şu. Çok eskidi bu rutinler.

Ne giydirilmiş araçlardan son ses yapılan, aday anonsları,

Ne de tepemizde asılmış olan yüzlerce pankartlar,

Kimsenin sandığa atacağı oyunu değiştirmiyor.

***

Vatandaşın terazisi eksik tartmaz.

Ve bu vatandaş kendisine yapılan iyiliği de, kötülüğü de unutmaz.

Kısacası, ne ekmişseniz onu biçersiniz.

Ez cümle; vatandaşın parasını boşuna harcamayın.

Ve bu güzelim şehri kirletmeyin.

Vatandaş meteliğe kurşun atarken,

Yaralı bir parmağa işeyin de, alkışlayalım sizi…