Komik ama gerçek.

Yıllardır değişen bir şey yok aslında.

Her seçim geldiğinde repertuara alınan bir oyun var.

Her dönem mükemmel yazılıp çizilen bir tiyatro sahneleniyor memleketimde.

***

Yazan,

Yöneten,

Yönetmene yakın olanlar,

Oyun dışında kalanlar,

Ve oyun metni bir öncekinin aynı aslında.

Oyuncular işimler değişiyor.

Girip çıkanlar,

Başroldekiler,

Figüranlar,

Oyunun malzemesi olanlar, aksesuarlar,

Sahne arkasındakiler, asıl emek verenler, görünmeyenler.

Oyunu başlatıp, bitirenler…

Her daim seyrettiğimiz bu oyunun konusunu biliyoruz aslında.

Sadece konusu olsa iyi,  her detayı.

Başlangıcından bitişine kadar her anı.

***

Tiyatronun öğesi insandır.

İnsan yoksa tiyatro sahnelenemez.

Her dönem koltuklarda seyirci bulmak mümkün.

Perde açılıyor,

Oyun oynanıyor,

Ki; perde kapandığında şartlamış bir vaziyette alkışlıyoruz delicesine.

***

Sonrasında birileri hak ettiği/hak etmediği alkışı alıp koyuyor cebine.

Oturduğu koltukta alkışların keyfini çıkarıyor.

Seyirci boşaltıyor salonu,  bir sonraki oyun için davet edilmek üzere dönüyor evine, barkına.

Alkışlamaktan elleri kızarmış, patlamış.

Üstelik yorgun ve karnı aç.

Allah ne verdiyse, pancar çorbası, yanında varsa mısır ekmeği şükür.

Her seçim geldiğinde repertuara alınan bir oyun var.

Her dönem mükemmel yazılıp çizilen bir tiyatro sahneleniyor.

Ve perde…