Çocuk demek neşe, mutluluk, kahkaha demek.

Çocuk demek samimiyet, dürüstlük, kendi gibi olmak demek.

Çocuk demek anı yaşamak, keyif almak demek.

***

Ordu Kültür Sanat Merkezinde çocuk oyunumuzu sahneliyoruz.

KARİMEX Çocuk Tiyatromuz  “ÖNCE KALİTE” adlı oyunu ücretsiz çocuklarımıza sergiliyor.

Salon kalabalık.

Oyun öncesi küçükleri tiyatroya ısındırıyoruz.

Şarkılar söylüyor, oynuyoruz.

Herkes çok mutlu.

Lakin bir çocuk dikkatimi çekiyor.

Sessiz, sedasız, üstelik suratını ekşitmiş kendisini şarkılara kaptırmış akranlarına imrenerek bakıyor.

Ne olduğunu sordum.

Dudaklarını büzerek bir şeyler söyledi.

Daha fazla yaklaşıp,  neden bu kadar keyifsiz olduğunu anlamak istedim.

Gözleri hafif sulanmış, “ben yapamıyorum…” dedi.

Neyi yapamıyorsun? Diye sordum.

Anladım. Meğer oynarken kollarını kaldırıp, parmaklarını arkadaşları kadar güzel şaklatamıyormuş ve bu yüzden üzgünmüş.

***

Siz olsanız ne yaparsınız?

Aldım karşıma çocuğu en fazla 4 ya da 5 yaşında.

Ben koskoca saçı sakalı ağarmış yaşı 60’ı çoktan geçmiş ihtiyar.

Karşılıklı durup, müzik eşliğinde çocuğa parmak nasıl şaklatılır öğretmeye çalıştım.

Başardık.

O parmak şaklatmayı öğrendi,

Ben birisine bir şey öğretmenin mutluluğunu yaşadım.

***

Düşününce komik geliyor insana.

Daha yolun başındaki bacak kadar o çocuğun bugünkü derdi parmak şaklatmak.

Yarın büyüdüğünde neler yaşayacak, nelerle uğraşacak kim bilir?

Bugün farkında değil ama o gün geldiğinde kafasından geçenleri tahmin edebiliyorum az çok.

Keşke çocuk olsaydım,

Keşke hep çocuk kalabilseydim.

Benim aklımdan geçtiği gibi.