İyisiniz.

Hoşsunuz.

Temiz, pak, gıcır gıcır elbiseler üzerinizde jilet gibi dolaşıyorsunuz caddede sokakta..

Güzel cümleler kuruyorsunuz vallaha.

Belli ki; iyi çalışmışsınız dersinize.

Hele o sarılmalarınız yok mu,

Hele fırsatı yakaladığınızda, şapırtılı öpmeleriniz yok mu,

Sakın çekinmeyin ha,

Tutmayın, korkak alıştırmayın kendinizi.

Vatandaş alıştı artık.

Bilirsiniz alışmış kudurmuştan beterdir.

Ki; bu milleti öpmeseniz ayıp olur.

Hani sözüm meclisten dışarı, Allah korusun öpmediniz değil mi? 

Sorun değil, biz kendimizi öptürmesini biliriz vesselam.

Bunca seçim oldu, kimler sarılmadı ki?

Kimler öpmedi bizleri…

Gelen öptü,

Giden öptü.

Onlarcası,

Yüzlercesi,

Oysa öpmek yerine, bir çivi çaksalardı hatırlardık isimlerini,

Lakin öpenlerin çoğunun isimlerini unuttuk bile.

***

Üç haftadan az kaldı.

Aranızdan 6 kişiyi seçip Ankara’ya göndereceğiz.

Biz Ordulular yine kalacağız baş başa.

Sizi bir sonraki seçimlere kadar görürsek şanslıyız.

Lakin neye yanacağız acaba?

Her ne kadar alışmış olsak ta, gelen geçenin bizi öpmesine mi?

Memlekete çakılmayan bir çiviye mi?