Erzurum’un havası serttir ama insanı gerçekten merttir.

Soğuğuyla nam salmış bir ildir Erzurum.

İnsanı insanlıktan çıkarır.

Kaşların, bıyıkların, kirpikleri buz tutar.

Hatta bir kış günü, damdan dama atlamakta olan bir kedinin donduğu rivayet edilir.

Öğretmen Erzurumlu Musa'ya sorar: - Evladım! Erzurum'un bitki örtüsü hakkında bize bilgi ver.

Musa  - Canın çıha Erzurum, dokkuz ay gış, iki ay yağmur, bir ay da yazi görir görmir bidaha gışa dönir, bizimde her yanımız donir. Bu durumda bitki ne arir.

***

İşte bu memleket, öyle bir memleket ki;

Nüfusunun yüzde 45'i geçimini tarım ve hayvancılıktan sağlıyor.

Memleketin yüzölçümünün yüzde 63'ü meralardan oluşuyor.

Türkiye'nin, "et deposu".

"Hayvancılığın başkenti".

16 milyon dekarla Türkiye'nin yüzde 11'inden fazla mera alanına sahip.

***

Eee, ne olmuş Erzurum’a diyeceksiniz.

Türkiye’nin hayvancılık merkezi Erzurum’da vatandaşlar ucuza et alabilmek için Et ve Süt Kurumu’nun önünde kuyruğa girdi.

Eksi 5 derece soğukta.

Erzurumlu o güzel şivesiyle durumu şöyle özetliyor.

“Ateşinde ıssınamadıh, dumanında boğulirih…”

***

Erzurumlu da şaşkın bu duruma.

Et ve Süt Kurumu’nun önündeki kuyruğa şaşırmış durumda.

Nasıl bu hale geldik diye soruyor düşünüyor kendince.

Kar yağıyor üzerine.

Bedenine kurşun gibi işleyen soğuğa direnirken,

Donmuş parmaklarının arasında tıssık tüttürüp söyleniyor bir yandan.

“Fıherenin(fukara) ahi, tahtan yendirir (indirir) şahi.”

Erzurum’da  durum bu.

Varın gerisini siz düşünün.