Cumartesi hava güneşliydi.

Çıkıp sahilde deniz havası aldık.

Çok şükür bedava.

Orhan Veli Kanık üstadın yazdığı şiirdeki gibi hayat.

“Bedava yaşıyoruz, bedava; Hava bedava, bulut bedava; Dere tepe bedava; Yağmur çamur bedava”

***

Çay içtik parayla.

Su aldık parayla.

Sahil yolunda yürüdük bedava.

Vağon Cafe’nin önünden geçtik, biliyoruz bir bardak çay içsek parayla.

Hemen karşısında kırmızı rengiyle dikkat çeken tramvay’a koştu küçük oğlan.

Binelim diye tutturdu.

Oğlum heyecanla Türk yapımı ve çevreci anlayışla üretilmiş dedi.

Bu tramvay dedi.

Nostaljik dedi.

Ön tarafta emekçi bir arkadaşım oturuyordu.

Kişi başı ne kadar diye sordum.

8, 50 kuruş dedi.

İyi.

Dört kişiyiz 34 TL eder.

Bineceğiz, sahil boyunca gidip, aynı yere dönüp etrafı seyrederek gezeceğiz.

Üstelik alacağımız deniz havası bedava.

Adamcağız gülümsedi. “Sadece gidiş” dedi.

Yani; eğer dönmek istersek kişi başı 8.50 kuruş daha ödeyeceğiz.

Dört kişiyiz 34 TL daha eder. Toplam 68 TL.

Peki nereye kadar, güzergah nasıl?

Vagon Cafeden bineceğiz, teleferikte ineceğiz.

Topu topu 1, bilemedin 2 km bile değil.

***

E, sen ne bekliyordun diye soran olabilir.

Yok, benimde o tramvaya binip, ta Samsun’a gitmeye niyetim yok.

Baktım geçen sene Ekim ayında hizmete girdiğinde yetişkin 2,50 TL, öğrenci 2 TL fiyat belirlenmiş.

Aradan bir sene geçmiş neredeyse 4 katı artmış bilet fiyatları.

Ordu Büyükşehir Belediye Başkanı Dr. Mehmet Hilmi Güler, ‘3 ay değil 12 ay Ordu’ hedefiyle şehir turizmine katkı verecek olan elektrikli nostaljik tramvayı Ordu’ya kazandırmanın mutluluğunu yaşadıklarını söylemişti.

***

Cumartesi hava güneşliydi.

Çıkıp sahilde deniz havası aldık.

Çok şükür şimdilik bedava.

Lakin tramvay pahalı be kardeşim.