Ekonomik sistemlerle yaratılan olumsuzluklar ile ilgili uzun eleştirel yazılar yazdım. Ama tek bir kelime ile de olsa yanlışa doğru, doğruya yanlış demedim, manipülasyon yapmadım ve yanlış bilgi vermedim.

Sansür yasasının çıkacağını duyup korkularından çiçek böcek yazmaya başlayanların ve kalemlerini kırıp arkalarına bakmadan kaçanların olduğu yerde, hem de sansür yasasını eleştirerek yazmaya devam ettim.

“Sen ne anlarsın ekonomiden” diye hiç eleştirilmedim. Sorgulanmadım. Yine de merak eden ama sormaya çekinenler için hemen belirteyim;

Ben, aklını kiraya vermiş, profesörlük unvanını nasıl aldıkları şaibeli, okullarda değil kanallarda gezen kadrolu yalancılardan,

“Nuh’un cep telefonu vardı, insansız hava aracı kullanıyordu, gemisinde navigasyon vardı ve nükleer enerji ile çalışıyordu” diyen,

“Google’u icat eden Abdülhamit’ti” diyen,

“Okuma oranı arttıkça beni afakanlar basıyor. Ben daha çok cahil ve okumamış, tahsilsiz kesimin ferasetine güveniyorum. Ülkeyi ayakta tutacak olan cahillerdir” diyen,

“15 Temmuzda apartmanların 11nci katına çıkan vatandaşlar uçan F-16 lara kafa atarak şehit oldular” diyen,

“Shakespeare aslında Müslümandı, adı da Şeyh Pir idi” diyen,

“Cahape döneminde yıllarca profesörlük unvanımı vermediler” diyen,

Profesörlüğe yükselmek için girdikleri jüride, yaptıkları intihâl[1] nedeniyle haklarında soruşturma açılarak ceza alanlardan,

sözde bilim insanı (!) liyakatsiz profesörlerden değil,

Öğrencisine analitik düşünmeyi, konusunu kendi yazdığı kitaplar üzerinden interaktif ve şahsen derslere girerek öğreten:

Prof. Halil Dirimtekin[2], Prof. Yılmaz Büyükerşen[3], Prof. Engin Ataç[4], Prof. Fethi Heper[5], Prof. Ferruh Çömlekçi[6], Prof. Musa Şenel[7], Prof. Necla Çömlekçi[8], Prof. Akar Öcal[9], Prof. Şan Özalp[10], Prof. İlhan Cemalcılar[11], Prof. İnal Cem Aşkun[12] ve Prof. Fevzi Sürmeli[13] gibi onlarcasının daha adlarını burada yazmadığım, ülkenin en ünlü ve en liyakatli akademisyenlerinin eğittiği şanslı insanlardan biriyim.

Ayrıca, 11 alanda[14] sertifikalı uzmanlık eğitimleri almış, çalışmış ve dünyanın en gelişmiş ülkelerindeki sosyal ve ekonomik kalkınma ile ulaşılmış refahı, adaleti, özgürlüğü, kalkınmayı, insan haklarını görüp ülkemle karşılaştırma şansı yakalamış bir insanım.

Daha da önemlisi bu ülkede yaşayan, olan biten her şeyi gören, duyan, sorgulayan, sorunları analiz edebilen ve halkı ile duygudaşlık kurabilen, yetersiz beslenen insanların feryatlarını duyunca lokmalar boğazına dizilen bir vatandaşım.

Soba borusu değilim!

Takım tutan taraftar gibi olmadan, inanıp savunduğum ideolojimin felsefesine ve kavramlarına ters düşmeden yazdığım eleştirel yazılar ile hangi ideolojiden olursa olsun doğru ve haklı olanın ama hep mağdur edilenin derdini dert ederek, nefes alanı açarak yazdım.

Aklını kiraya verenlere ve kırmızıçizgim GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK’e, silah arkadaşlarına ve ailesine hakaret edip iftira atan meczuplara aynısıyla karşılık bile vermeden sadece “Allah akıl fikir versin” diye hep dua ettim.

Onca olanağım varken bu ülkeden çekip gitmeyi asla düşünmeden bu devranın değişeceği o günü bekleyerek ülkemde yaşamaya devam ettim, edeceğim de…

Hayatım boyunca kötülük veya zarar adına ne gördüysem, ne sosyalistten ne komünistten ne ülkücüden ne de milliyetçiden gördüm. Emekçi, ekmek ve halk düşmanı, ikiyüzlü, iftiracı, kıskanç, küçük insan, neo-liberal kapitalist tatlı su solcularından gördüm. Önceki yazımda da onlara iki çift söz ile veda ettim.

Onca muhalif yazar ve gazeteci baskı altında, mesleklerinden vaz geçmiş halde, mahkemelerde ve hapishanelerde sürünürken, kesik yaraya bevl etmeden ama yaşama mücadelesi verenleri karalayıp seçim sonrası köşe başı tutma hesaplarına kurban etmeye kalkan bu güruha daha fazla katlanmak ve yazarak işlerini kolaylaştırmak zor geliyor artık vicdanıma.

Çiçek, böcek, aşk, sevgi, mutluluk, ağaç, orman, yıkama, yağlama, ısmarlama yazılar da yazamayacağıma göre, sayılı günler geçip egemenliğin kayıtsız şartsız millete ait olduğu parlamenter sistemle yönetilen, devletçi, karma ekonomik sistemi benimsemiş, icraatları yavaş ama doğru olan “Eski Türkiye” rejimine tekrar dönüşene kadar emekliliğe ara verip uzmanlık alanlarımda çalışmaya ve bu köşeyi işgal etmemeye karar verdim.

Her yönüyle takdir ettiğim Ordu Yeni Haber Gazetesini ve emekçilerini her daim takip etmeye de desteklemeye de devam edeceğim. 

Benden şimdilik buraya kadar… Sürçülisan etmişsem affedin lütfen…

Sağlıkla kalın… Sevdiklerinizle kalın… Haklıların yanında ama hep hukukun içinde kalın… Hoşça kalın!