Öğrenilecek olan ne kadar şerefliyse, ilim de öyle şerefli olduğuna göre, Kur'ân talebesi en güzel ihtimama lâyıktır. Bu yüzden Peygamberimiz (s.a.v.), ümmetinin en hayırlıları olarak Kur'ân'ı, öğrenen ve öğretenlere dikkat çekiyor. Kur'ân talebesinin ebeveyni ve Kur'ân öğreticileri. Vazifelerinin kutsallık ve hassasiyetinin farkında oldukları nisbette metod, çözüm ve alternatifler üretmekte gayretli olacaklardır. İşin ucunda, hayat defterlerinin kapanmasını önleyecek salih ve saliha evlât ya da talebe gibi kıymetli bir nîmete sahip olmak; evlâtlarının ya da kendilerine teslim edilen talebelerin hakkını gücü nisbetinde vermiş olup, sorumluluktan kurtulmak vardır.Hayat ve meslek tecrübelerinden faydalandığımız hocalarımızın Yaz Kur'ân Kursları'nda hocalık yapacak olanlara "altın tavsiye"si: "Kendinizi Sevdirin" olmuştur hep. Yaz kursunun süresi kısa olduğu için en pratik yolun bu olduğunu söylerler. Talebe hocasını sevdiğinde, tatilden belleğinde en başta güzel bir birliktelik, hoşça geçirilen vaktiler kalacaktır. Hocasını özleyecek, bir sonraki yazı iple çekecektir. Hocasının şahsında İslâm'ı tanıyacak, onun yaşantısını kendisine örnek alacak, onun bildiklerine gıpta edecek, islâmî ilimlere merakı artacaktır. Yine böylece Rabbinin kelâmını, hocasının örnek aldığı Allah Rasûlü'nü (s.a.v.), diğer İslâm büyüklerini de kendiliğinden sevecektir. Kimbilir bu sayede Kur'ân Kursu ortamından herhangi bir sebeple uzak yaşayan birçok ailenin çocuklarından oluşan okul ve mahalle arkadaşlarına bu sevgisinden bahsedecek; onun özlemle andığı mutlu yaz günlerine diğerlerinin de ilgisi çekilecektir. Altın tavsiye gerçekten de altınmış değil mi?

Bu ütopik ya da pembe bir tablo değil aslında? Eğitimci bu yönde gayretini yoğunlaştırır, dört bir yandan gelmiş, belki de Kur'ân'la ve Kur'ân Kursu'yla ilk defa tanışmış mâsum yavrularla birlikteliğin her dakikasını elinden geldiğince dolu dolu geçirmeye çalışırsa, Rabbimizin de yardımıyla pek çok güzellikler yaşanabilir. Geleceğin, İslâm ahlâkına sahip yetişkinleri için ne yapsak az, öyle değil mi?

Öncelikle sabır hoşgörü ve tebessümü elden bırakmamak, muhataplarımızın âdetâ yıllar sonraki hallerini gözlerimizin önünde canlı tutmaya gayret ederek görevimizin hassasiyetinin şuurunda olmak gerekli şüphesiz. Belki de bazıları sâdece "güvenli bir ortamda olsun ve başımdan gitsin de ne olursa olsun" fikriyle hocanın yanına bırakılıvermiş olan talebelerin, o ortamdan en güzel şekilde istifâde edebilmeleri ne büyük adımlardır aslında. Toplumun yapı taşları bireylerin İslâm ahlâkından pırıltılar yüklenip; bunu ailelerine ilettiklerini düşününce, ulaşılan muhatap sayısı bir anda nasıl da üçe dörde katlanır?

Hocasını zaten sevmeye hazır olan talebeler, onun da bunu şevk ve heyecanla istediğini görünce ne de hoş birliktelikler olur kimbilir?.. Küçük çaplı bir kır gezintisi, kursun bahçesindeki ya da içindeki bir oyun halkası, yaşlarına uygun ibretli ve güzel hikâyeler, bilmeceler, neşeli ilâhiler, hatta sayıları epey çoğalan birbirinden güzel mesajlar yüklü olan çocuk şarkıları, geride kursun tadı damağında kalmış çocuklar bırakmaz mı?

Bunlarda sizlerin eserleri olmaktadır,

Rabbimiz neslimizi âhir zamanın tüm fitnelerinden muhafaza eyleyip, Kur'ân rûhuyla ve nûruyla süslesin. (Âmin)

Selam ve mahabbetlerimle....