Devlet Tiyatrolarının son zamanlarda ortaya koyduğu performans eleştiriliyor.

Son gelen oyunların kalitesi tartışılmaya başlandı.

Büyük bir heyecanla girdiğimiz salondan, hüsrana uğramış bir vaziyette çıkıyoruz.

Hele geçtiğimiz hafta sahnelenen oyunun sonu gelmeden, salonu terk eden seyircileri gördükçe içim acıdı.

Oysa  ilk zamanlar ne güzeldi.

Öylesine kaliteli oyunlar seyretmiştik ki; seyirci mest olmuştu. Yer bulamıyorduk salonda. Sanatseverler günler öncesi tüketiyordu biletleri.

O zamanlar bakan Ordulu, Ertuğrul Günay idi.

Ordu her hafta sahnelenen oyunlarla bir şölen yaşıyordu sanki.

Şimdi o tadı alamıyoruz maalesef.

Sahnelenen oyunlar gerçekten hayal kırıklığı yaratıyor.

Tam bir taşra kentine dönük sistemin içindeyiz sanki.

Bu oyun nasıl devlet tiyatrosunda sahnelenir? Kimin oyunudur bu?

Yada bu kadar niteliksiz bir oyunun sahnelenmesi gerekirmiydi diye soruyoruz kendi kendimize.

Çünkü tiyatro emektir.

Çünkü tiyatro masraflıdır.

Çünkü adı koskoca Devlet Tiyatrosu olunca beklenti de büyük oluyor.

Ordu’ya gönderilen oyunlar bu kentin sanatseverlerini doyurmaz.

***

Ankara’ya hatırlatmakta yarar var.

Ordu Cumhuriyetten beri kültür ve sanatın içerisinde yoğrulmuş bir kenttir.

Bu kentte 100 yılı aşkın süredir tiyatro yapılır.

Ordu’nun markası olan ve 1964 yılından beri her türlü badirelere rağmen ayakta kalmayı başarmış, perdelerini açmış bir tiyatrosu vardır.

Bu tiyatro Türk Tiyatrosunun duayeni Muhsin Ertuğrul tarafından bizzat Ordu’ya gelinerek kurulmuştur.

Ve  açılış oyunu olan ilk oyun Hülleci’de Suna Pekuysal, Ergun Köknar  gibi tiyatro dünyasının ustaları ağırlamıştır.

Ordulu sanatseverler seçicidir.

Ordulu sanatseverler sanata saygılıdır.

Bu yüzden salonlar dolar taşar.

Bu yüzden oyunun niteliği ne olursa olsun, sahnedeki sanatçıları ayakta alkışlar. Çünkü bilir ki; o çalışmanın ardında büyük bir emek vardır. Ordu insanı emeğe saygılıdır.

En azından gelecek sezon Ordu’ya gelecek oyunlar konusunda daha titiz davranılmasını bekliyoruz.

Ve hatırlatmak isterim,  en son sahnelenen Amerikalı yazar Neil LaBute'un “Her Şey Yolundaymış Gibi” oyunu izledim.   

Gerçekten yolunda mı?