Hava güzel.

Sırrıpaşa caddesinde yürüyorum.

Her yer kalabalık.

Deyim yerindeyse adım atacak yer yok.

***

Kalabalık arasında yürüyorum.

Düştü.

Hemen önüme, yürüdüğüm yere doğru yuvarlanıyordu.

Düşerken göz göze geldik.

Yerde birkaç kez zıpladı.

Sonrasında kendi etrafında birkaç kez döndü durdu.

Ardından bir güreşçinin sırtının mindere gelmesi gibi yana düşüp kaldı öylece.

Eğilip aldım.

Avuçlarımda çaresiz görünüyordu.

Üşümüş, dahası soğuktu.

Etrafıma baktım.

Belki bir sahip çıkan olur diye.

Olmadı…

1TL’ydi o.

***

Sırrıpaşa caddesinde yürürken yerde 1 TL buldum.

Düşmüştü.

Yerde sessiz sedasız duruyordu öylece.

Sordum ısrarla.

Etrafımdakilerin gözlerinin içine bakarak.

“Kimden düştü bu?”

Boş boş baktı kimisi.

Cevap veren olmadı.

Sahip çıkan olmadı maalesef.

***

Eve getirdim onu.

Eski baba yadigârı radyonun üzerine koydum usulca, dinleniyor.

Düşmesi canımı sıktı.

Düştüğü yerden kaldırmak hepimizin boynumuzun borcu…