Gece yarıları derin uykumdan uyanıyordum.

Midemde dayanılmaz bir sancı,

Kolumda,

Sırtımda.

Korkuyordum.

Belirtiler hayra alamet değildi çünkü.

Ki; kalp krizi geçiriyorum zannediyordum.

Hastaneye attım kendimi.

Doktorum sakinleştirdi önce.

Sonrasında birçok tetkikin ardından yüreğimi ferahlatan cümleyi kurdu.

Sorun kalple ilgili değil, safra kesende.

7 mm taş var. 

Safra kesesi çamurlaşmış durumda.

Sonuçta yattım ameliyat masasına.

Bu yaşıma kadar hiç ameliyat olmadığımdan olsa gerek, korkmadım desem yalan olur.

Safra kesemi aldırdım.

***

Şimdi çok iyiyim.

Yavaş yavaş sağlığıma kavuşuyorum.

Senelerce dirsek çürütüp insanların hayatını kurtaran o kahramanların işleri rast gitsin inşallah.

Bir insanın acısını dindirmek,

Ona sağlığını geri vermek, kazandırmak kadar kutsal bir iş olabilir mi sizce?

Pandemi başladığı tarihten beri nasıl canla başla çalıştılar şahidiz.

Nasıl savaştılar…

Ellerinde kılıçları, birer kahraman onlar.

Ve o savaş devam ediyor.

Allah 3600 kere razı olsun hepsinden.

Allah başımızdan eksik etmesin.

İyi ki; varlar…

***

Gitme doktorum.

Sakın bir yere gitme.

Bir gün kıymetiniz daha fazla anlaşılacak.