“Büyük İskender'in babası Philip, İskenderi hiç sevmezmiş. 

Hatta bir ara annesi ve İskender'i sürgüne yollamış, sonra affetmiş.

Yine de İskender'e olan soğukluğu değişmemiş.

Günün birinde Philip'e simsiyah yelesi rüzgar, gözleri yıldız, toynakları mermerden bir at getirmişler. 

Getirmişler ama, dizginlemek ne mümkün. 

4 kişi atı zaptedemiyormuş...

Hele üstüne binmek... 

Allah muhafaza. 

Deneyen 3 kişiyi üstünden atmış. 

Atın azgınlığını gören Philip tereddüt etmiş. 

Kral olarak hediye ata binmesi gerekir ama, at üstünden atabilir, belini kırabilir... 

Philip  sürgünle kurtulamadığı  oğlu İskender' e, ‘atı sana veriyorum’ demiş. 

Amacı, İskender'in ata bineyim derken, 

düşüp belini kırması hatta ölmesi. 

İskender ata yaklaşmış, 

dört görevli zor zaptederken kolanı tutmuş, 

atı şöyle bir çevirmiş, yaklaşmış, burnunu sevdikten sonra ata binmiş. 

Dört nala sürmüş... 

Gelince arkadaşları sormuşlar, 

‘nasıl bindin bu deli ata?’

 İskender'in cevabı : 

-At gölgesinden korkuyordu, başını güneşe çevirdim... 

Sizler de gölgenizden korkmayın, gerçeklerden kaçmayın,

çevirin başınızı güneşe!.

Başaramayacağınız hiçbir şey yok, bilin!..”

(Alıntıdır…)