Her gün, her fırsatta, minarelerden, "Koronavirüs tehlikesi henüz bitmedi, evlerde kalın" gibi uyarı ve bilgilendirmeler yapılıyor.

Lakin gezip tozmaya, alabalık içerisinde fink atmaya,

Konserlerde eller havada keyifle söylenen şarkılara eşlik ediyoruz.

Maske takmayanlar,

Mesafe tanımayanlar,

İnatla aşı olmayı ret edenlerle günler gelip geçiyor.

Her akşam genellikle haberlerden sonra korona virüs rakamları açıklanıyor.

Bilmem şu kadar vaka,

Şu kadar insanımız hayatını kaybetti diye.

Vakalar binlerle, ölümler yüzlerle telaffuz ediliyor.

Yapılıyor da ne oluyor?

Alıştık artık.

Hatta kanıksadık diyebilirim.

Haber rakamlardan ibaret bizim için.

Hemen hemen her gün bir uçak dolusu can kaybediyoruz ama tepki dahi vermiyoruz.

Hoca minareden anons yapmaya devam ediyor.

"Koronavirüs tehlikesi henüz bitmedi, evlerde kalın"

Yani kelimenin tam anlamıyla aynı tas aynı hamam.

***

Vakıf yönetimi bu hamamı onarmaya ve işler hale getirmeye karar vermiş.

Gerekli ödenek ayrılmış. Onarma işini bir görevli üzerine almış.

Görevli hamamı tepeden tırnağa onarmak yerine ufak tefek yenileştirme ile işi geçiştirmeye göz boyamaya çalışmış.

Bu iş için ayrılan binlerce altını da cebe indirmiş.

Eski hamamın dört yanını da boyattıktan sonra yöneticileri çağırmış:

- Onarım işi bitti. Hamam yenilendi gelin teslim alın.

Vakıf yöneticileri gelip hamamı gezmişler ve ne görsünler.

Hamam allanıp pullanmış ancak tam anlamıyla onarım yapılmamış.

Kuruldaki üyelerden birisi hamamı köşe bucak dolaşırken eski hamamdan kalma taslar bulmuş.

Bunları getirip vakıf yöneticilerine göstermiş ve "Gördüğünüz gibi her şey eski tas eski hamam. Bu onarım işi kabul edilemez. Yeniden yapılmalıdır" demiş.

***

Hamam tekrar yeniden yapılmış mı bilmiyorum.

Ama vaziyetin bugünden farkı yok.

Boş vermişlik…

Vurdumduymazlık…

Umursamazlık…

Bu günleri mumla arayacağız sanki…