Şehirlerarası Yolcu Taşıma Otobüsleri artık binilemez hale geldi. Toplu Ulaşım araçları keza binilemez hale geldi. Bahsettiğim bu taşıma sisteminde çalışanlarda, yolcularda sapıklık kol geziyor. Millet bindiğine de bineceğine de bin pişman oluyor.

Efendim son günlerde ulusal basından da takip ettiğimiz gibi, otobüs firmalarında çalışan sözde muavinler, özellikle yalnız seyahat eden bayan yolcuların yanlarında ki boş koltuklara oturarak yaptıkları mastürbasyon haberleri, kamuoyunda şok üstüne şok etkisi yarattı. Yine toplu ulaşım araçlarında da bayan yolculara yapılan elle tacizler de bu şokların tuzu biberi oldu.

Özellikle şehir içi ve şehirlerarası ulaşım araçlarında bu tür aleni yapılan eylemleri görünce, bu ne rahatlık? Bu ne keyfiyet? Bu ne güven? Diye sormaktan da kendimi alamıyorum. Bu kadar yüzsüzlük, çirkeflik, kepazelik, haysiyetsizlik hangi güvene dayanıyor? Bilmiyorum. Sosyal medyada da çok sıklıkla görüyoruz bu vakaları.

Başlıkta nedir bu cinsel açlık? Sorusunun cevabını elbette uzmanlar analiz edip, çözümü de ortaya koymalıdır. Ama toplum olarak bildiğimiz bu sapıklık mevzusuna da yasal olarak adam akıllı bir çare bulmak zorunda değil miyiz? Sosyal yaşam alan ve merkezleri, bu sapıklar yüzünden neredeyse kullanılamaz hale gelmedi mi?

Sapıklık o kadar ileri bir tavan yaptı ki, ülkemizde artık evimizin balkonuna bile çıkmaya, penceremizden dışarı çevremize bile bakmaya imtina eder duruma geldik. Çoluğumuzu çocuğumuzu parka, bahçeye bile gönderemez haldeyiz. Kısacası diken üstündeyiz arkadaş. Diken üstünde…

Çünkü bu sapıkların sapıklık damarları kabarınca ne çocuk, ne genç, ne yaşlı, hatta ve hatta hayvan bile gözleri görmüyor. Adamlar sapıklıkta hiçbir şey bulamazlarsa ellerine ne geçirirlerse saldırmaktan da geri kalmıyorlar. İşte geldiğimiz içler acısı nokta budur.

Yoksulluğumuz, açlığımız, yaşamla, hayatla güç bela mücadelemiz yetmiyormuş gibi bir de bu sapıklar musallat oldu milletin başına. Sokakta yürürken taciz, ulaşım araçlarına binerken taciz, balkona çıkarken taciz, park bahçe alanları taciz, pencereden dışarı bakarken taciz, kafeler, restoranlar taciz, kahveler, meyhaneler taciz, kısaca tacizin kol gezmediği yer yok.

İyi de arkadaş, biz gönül rahatlığı ile memlekette oturma organlarımızı koyacak bir yer bulamayacak mıyız? Veya ne zaman buluruz? Ne zaman gönlümüz rahat eder? Artık kına geldi. Bu sapıklar için ayrı bir TİM’mi kurulur, nasıl bir yol izlenir? Bilmiyorum ama ne yapılacaksa bir an önce yapılsın artık.

Hukukçular da taşın altına elini koysun, bu sapıklara verilen ceza şekillerine de yeniden bir göz atıversin. Sapıklık vakalarında Adli Kontrol şartı da bir an önce kaldırılmalı. Ben öyle düşünüyorum. Bu suçunu şartı şurtu olmaz. Cezası neyse misliyle suçluya verilmelidir. Caydırıcılık esası ön plana çıkmalı. Eden de ettiğini bulmalı diye düşünüyorum.