Sevginin tüm yaşamın anlamı olduğunun,

İnsanı üzmenin günahla eşdeğer olduğunun,

Yaşamın çok değerli olduğunun anlaşıldığı yaş...

İlk yirmi yılı hiç bir şey anlamadan aileye topluma kendini kanıtlamakla,

İkinci yirmi yılı iş güç çoluk çocuk aile içi çatışmalarını idare etmekle,

On yılı ise artık olgunlaşmak ve sevginin; salt sevginin değerli olduğunu anlamakla geçer.

Elli yaşındaki insan artık önünde tüm gücüyle yararlı olabileceği en çok on ya da yirmi yılı olduğunu çok iyi bilir.

Ve arkasını dönüp baktığında geçen elli yılın hızından ödü kopar.

Önünde kalan yirmi yılında bu hızla geçeceğini çok iyi bildiğinden sevginin önemini anlar.

Mutlu olmanın, mutluluk vermenin yaşamın gerçek yüzü olduğunu; gerisinin hikâye olduğunun farkına varır.

 Ve yaşamında sevgiden başkasına yer vermez.

 Kısacası elli yaşında olmak; mutluluğa açılan kapının keşfedilmesidir.