Yanıma geldi, “Baba okullar 31 Ağustosta açılıyormuş” dedi.

Bilgisayardaydım, yüzüne bakmadan evet dercesine başımı salladım.

Belli ki kafasında önemli bir soru vardı. Sordu.

“Gidecek miyim?”

Nasıl yani dercesine baktım yüzüne.

Oturdu karşıma derin bir nefes alıp devam etti.

“Mikrop (pandemi) geçti mi?”

“Hayır…”

Hala tehlikeli olduğu için insanlar ölmüyor mu?

“Ölüyor…”

“Peki, biz okula gidince, sınıfta o kalabalıkta mikrop gelirde ya bize bulaşırsa? Ya bizden size, dedeme, ananeme bulaşırsa ne olur? Ben çok korkuyorum baba…”

Bir şey diyemedim aslında.

İçimden “Allah korusun…” demekten başka.

Bu memlekette her ne olursa olsun, deprem, sel, tren/maden kazası, terör, bulaşıcı hastalık, hepsi için klasik cümleler kurmak çok kolay biliyorsunuz. Ben de öyle yaptım.

“Korkma oğlum, devlet gereken önlemleri alacaktır. Hiçbir şey olmaz…” diyebildim.

***

Ben ilkokula 1970’li yıllarda başladım. Okula başladığım yıllarda Marshall yardımıyla tanıştım. Sanki memlekette süt yokmuş gibi Amerikan malı süttozunu dayattılar bizlere. Türkiye’nin bütün ilk mekteplerinde Amerikan yardımı olarak süt tozu ve süt tozundan yapılma çörek (peksimet diyorlardı) dağıtılıyordu. Talebeler içmek zorundaydık.

Biz bir nesil bu beslenmenin bedelini ağır hastalıklarla ödedik. Çocukların beden gelişimine, özellikle zekâ gelişimine pek olumlu katkı sağlamadı maalesef.

***

Bizim Ufuk Efe gelmiş bana okul açılmasının sakıncalarını anlatıyor.

İyi ki bizim dönemde dünyaya gelmemiş bu çocuk. Düşünüyor, sorguluyor, kıyaslıyor, fikrini açıkça ifade edip, eleştirebiliyor çok şükür.

Bu ve bunun gibi çocuklar büyüdüklerinde dünyayı değiştirmeyi ve dönüştürmeyi başaracaklar.

İnanıyorum.

Sizde inanın.

***

Ufuk Efe ilkokul 4. sınıfa geçti.

Bilim kurulu üyesi değil.

Üstelik konunun uzmanı ya da herhangi bir üniversitede profesör değil.

10 yaşındaki oğlum 31 Ağustos’ta bu şartlarda okullar açılırsa tehlikenin farkında.

Biz zamanında süt tozuyla beslendik.

Amerikan malı.

Yanında çörek vardı.