Okuması yazması olmasada ırgat gibi çalışmışlardır Almanyada.
Yazları köye gelirlerdi.
Ellerinde Alamanya teybi le. Sokağın başında son sesi açarlar mahalleyi ayağa kadırırlaerdı.
Yüksel Özkasap ablamız bir başladımı “Beyaz Atlı şimdi geçti buradan “ türküsüne ofki, off..
Sokağın başında görünürdü bizim Alamancılar.
Beyaz takım elbise beyaz ayakkabı , kalın kısa başlanmış beyaz kravatları ve Başlarındaki Alamanyafötürleriylesanırdıkki köyümüze başbakan geldi.
Ellerinde kocamn pilli Alamanyateyipleri..
Ceplerinden Alamanya sakızları çıkarır bize verirlerdi.
Çiğnerken yutardık çok şekerli diye.
Alamanyayagidipteteyip almayanlar yada köye alamanya teybiyle gelmeyenlere iyi gözle bakılmazdı bizim köyde.
“Alamanyada acaba ne haltettide. Alamadı” denilirdi.
Fındık bahçelerinde fındık dallarına sıkıca bağlanır ses sonuna kadar açılırdı.
Kimse elliyemezdialamancıların teybini. Kutsal eşyalar sınıfına giriyordu. Biten kasetlerin arka yüzünüü bile çevirmek suçtu.
Sonra teyiplerin yerini ufak ufak alamanya arabaları aldı.
Yeşil yeşil kambur görünümlü vosvoslar işgal etmişti köyümüzü.sonrataunus markalı arabalar.
Teyipleri özlemiştik.
Teyipsiz köy meyvesiz ağaca benzemişti.
Yüksel özkasap ablamızın pabucu dama atılmıştı.
Yani “beyaz atlı “ artık yoktu..
Ah alamanya ah.
Bozdun bizim güzel köyümüzü.