Güzel evlerimiz vardı bizim..
İçinde sıcak, samimi, sevecen insanların yaşadığı,
Camlarından çiçekler sarkan,
Kapısı, sofrası mahalleye açık,
Çatısı göğe bakan,
Sokağa huzur yayan..
Pencerelerde komşuyla iki lafın belini kırdığımız, merdivenlerde çekirtlek çitlediğimiz, küçücük metrekarelerin içinde büyük büyük mutluluklar yaşadığımız evlerimiz vardı..
Akşam olduğu vakit;
Babalar ellerinde alışveriş fileleri, koltuk altında ekmekleriyle koşa koşa evlerinin yolunu tutar, çoluğunu çocuğunu sokaktan toplar, önüne katar,
Analar da sıcacık yüreğiyle, gülen gözleriyle en sevdiklerini kapılarda karşılardı..
Aile olmak başkaydı o evlerde..
Komşu olmak da ve hatta Tanrı misafiri olmak da..
Karşılıksızdı o evler;
Menfaatsizdi,
İçtendi,
Saygıdan,
Sevgidendi..
Güzel evlerimiz vardı bizim..
Güzel ailelerimiz..
Güzel sokaklarımız..
Güzeldik biz eskiden, çok eskiden..