Kapı kapı dolaşırdık ramazanlarda..
Elimizde bir naylon torba komşuları gezerdik.
Sözde bayramlaşmaydı ama bizim bayramla değil şekerle işimiz vardı.
Renk renkti cam akide şekerleri.
Kıtır kıtır ederdi çiğnerken
Naylon torbanın yarısı dolduğunda gizlice eve gelir torbayı boşaltır yine şeker toplamaya başlardık
Boldu cam şekerler.Her evde bulunurdu.
O zamanlar gavur çikolataları daha ülkemize giriş yapamamıştı.
Tek bir çikolata markası vardı oda kurtlu çıkardı..
Anam “çok yemeyin şekeri oğlum. Dişleriniz çürür” derdi.
Kim dinlerdi. Şekerleri cebimize doldurur kıtır kıtır yerdik.
Akide şekerleri şeker bayramlarında mahallemizin süsüsydü.
Mahallemizdeki arkadaşlarımızla kim daha fazla toplayacak diye yarış yapardık.
Ben en çok yeşil renkli akideyi severdim.
Diğer renkteki şekerleri arkadaşlarımla değiştirirdim.
Çok hoş tadı vardı şekerlerin
Bayram kokardı. Komşuluk kokardı. Mahalle kokardı. Cam şekerlerin birini bir kutu Fransız çikolatasına değişmemya. Neyse yapacak bişeyde yok..
Şimdi ceplerinden şeker çıkarıp elini öptüğümüz büyüklerimiz yok artık.
Akide şekerleri küstü bizlere.
Şimdi Amerikan, Alman , Fransız çikolataları bayramları elimden aldı.