Okul hayatımız pek parlak değildi. Rahmetli babam özellikle karne aldığımızda, zayıf derslerimize bakar ve kurardı bu cümleyi.

“Bu kafayla giderseniz askere, çok zor alırsınız teskere…”

Sinirli, gözleri kan çanağına dönmüş, umutsuz…

Ve ne yaparsak yapalım, bir baltaya sap olmayacağımız inancı içerisinde…

***

Ordu’muzda mecliste bizleri temsil eden kimi siyasi partilerin İl ve İlçe Kongreleri gerçekleştirilmeye başladı.

Ve ben,  1980 yılı öncesi kısa süreli bir uğraşım oldu siyaset. Sağcı yada solcu fark etmiyordu. Hepimiz o zamanlarda memleketini, toprağını, bayrağını seven, demokrasi aşığı her genç gibi davrandık. 

Yazı yazdık duvarlara, pankart astık, afiş, broşür dağıttık, kalabalık eylemlerin hep ön safında yer aldık karşılık beklemeden. Cebimize beş kuruş girmedi. Yediğimiz dayaklar kar kaldı yanımıza. Lakin mutluyduk.

Bugün neredeyse altmışına merdiven dayadım. Çok uzun zaman, bildik nedenlerden dolayı uzak durmaya çalıştım siyasetten. Bir oyum vardı o zamanlarda, onu sandığa attım o kadar.  Siyasi bağlamda bir yerlere gelmek ya da bir koltuk kapmak gibi düşüncem hiçbir zaman olmadı, olmayacakta.

Seçimler gerçekleşiyor şimdilerde. Tarih tekerrür, yaşananlar tekrar ediyor. Eskilerden bugünlere değişen bir şey yok maalesef. Aynı tas, aynı hamam. Gördüğüm manzara aynen şöyle.

Söylemler aynı, tutumlar aynı,  davranışlar aynı. Aynı yüzler, aynı sıfatlar, aynı isimler. Yine çıkarlar, yine menfaatler ön planda. Muhalifler yine acımasızca belden aşağı vuruyor, hedefleri üzüm yemek değil, bağcı dövmek.

Hele daha kongre sabahı kapıda uzaktan gelen misafirleri karşılarken, karşı taraftan olan bir kadın muhalifin bakışlarını hiç unutmayacağım. İnanın babasını öldürdüğümüzü düşünüp, nefret ettim kendimden. Bir insan bakışlarıyla ne çok şey anlatabiliyormuş meğer. Bir insan bakışlarıyla gök kuşağı kıvamındaki umutları nasıl öldürebiliyormuş öğrendim.

Ve alkışlıyorum. İnsanlar bu kadar mı kusursuz ve güzel oynar rollerini…

***

İşte tam da burada rahmetli babamın kurduğu cümle geliyor aklıma.

“Bu kafayla giderseniz askere, çok zor alırsınız teskere…”

Kirli siyaset tercih meselesidir. Ve kimseye ve memlekete bir faydası olmaz.

Değişin artık, baktığınız kirli pencereleri temizleyin. Kısır çekişmelerle bıktırırsınız insanları. Özellikle gençleri, çocukları…

Umutsuz kitleler yaratırsınız arkanızda…