Sohbetler çeşitli yaşanır bizim memleketimizde.. Siyasi, ticari ,sportif.. Her dem vururuz lafın göbeğine.. Kelime kırarız, cümle katlederiz..

Harflere kurşun sıkarız.. Bazen bilmediğimizşey yoktur konuşmamızda.Bazende ne kadar bilmediğimizi anlarız.. Konuşmak gereklimidir acaba herşeyde?.. Yada illada konuşmak zorundamıyız.. Konuşuruz cami önlerinde, cafelerde, çay ocaklarında, meyhanelerde. Aklımızca çözümler üretiriz çözümsüzlüğe..

Lakin sadece konuşuruz.. Dakikalarca, saatlerce , günlerce .. Bilmesekte, bilsekte.. Bazen lafı deliğine koymak için konuşuruz bazen lafı deliğinden çıkarmak için.. Yaşam alanımız bellidir.. Nefes alma alanımız sınırlıdır.. Kuruturuz çayları, dereleri, ırmakları. Kimi zaman doğa katledenlere kızar kimi zaman alkışlarız..

Direnir, teslim olmaz kelimelerimiz bayrak açar.. Habire vururuz sözleri alnından, alnından.. Cümlenin sonuna geldiğimizi zannederken bir bakmışızki baştan başlamışız.. Her gün konuşuruz.. hergün tartışırız. Ama bir bakarızki sözün sonuna gelmişiz.. Ortalığı bir sis kaplar.. Havanda su dövmüşüz...