Ordu’da son 10 günde yaşanan toplumsal asayiş olaylarına baktığımda bir gencecik çocuğumun intiharı, bir gencimizin intihara kalkışması, Altınordu Belediye Başkanı Aşkın Tören’in intihara kalkışan adamı ikna ederek ağaçtan indirmesi ve bir okulumuzda cereyan eden taciz olayı. Hepsi peş peşe gelince yine bize neler oluyor? Yine mi raydan çıkmaya başladık demekten kendimiz alamadım.

Önce intihar olaylarına bir bakalım. Ölen genç çocuğumuzun intihar nedeni oyun bağımlılığına bağlı olarak iddia edildi yakınları tarafından. Diğer intihara kalkışan gencimizin akıbeti ise psikolojik ve ekonomik nedenler olarak iddia edildi. Son olarak Altınordu Belediye Başkanı Aşkın Tören’in ağaçtan indirdiği adamcağız.

Bu intihar vakalarında en önemli birinci etkenin temeli ekonomik sorunlara dayalı ve bir de gençlerin son zamanlarda uyuşturucu gibi sonu ölümlerle biten oyun bağımlılığına karşı maalesef elimiz kolumu bağlı bir durumda, çaresiz gün aşırı da istemediğimiz olaylara tanık olmak zorunda kalıyoruz. İşte bu yüzden raydan çıktık mı ne? Sorusunun endişesini yaşamaya devam ediyoruz.

Bağımlılığın her türlüsü ile mücadelenin sonu gelmez biliyorum. Terör gibi bir illet hastalık bu durum. Fakat en aza indirmek için de sosyal devletin ivedilikle harekete geçmesi lazım diye düşünmekteyim. Yoksa bir bir gençlerimizi kaybetmenin önüne asla geçemeyiz.

Son olarak gelelim şu taciz meselesine. Aldığım duyumlara göre okullarda çok fazla ifşa olmasa da peyder pey öğrenci-öğretmen ilişkilerinde yaşanan taciz olaylarının ne kadar olduğu durumu. Burada mağdur veya mağdur olduğunu iddia eden kişilerle suçlu oldukları iddia edilen kişilerin güven veya güvensizlik durumları göz ardı edilmemeli. Bu durumlarda okul rehber öğretmenlerine ve psikologlara çok önemli görevler düşüyor.

Suçlu olduğu iddia edilen yılların eğitmenine asla böyle bir şey olamaz, bu mümkün değil, bunda bir yanlışlık var diyerek sahip çıkanlar mı? Yoksa 3-5 çocuğun kafa kafaya vererek eğitmenlerine doğru veya yalan beyanlarla taciz var diye haykırmalarına mı? Hangisine inanacağız. Kaldık ortada. İşte bu yüzden okullarımızda da evlerimizde de nasıl oluyor da raydan çıkıyoruz? Anlamış değilim.

Yani işin özü evde, okulda, işyerlerimizde, sosyal yaşam alanlarımızda, ekonomimizde, cebimizde ve en önemlisi de canımızı bile hiçe sayarak raydan çıkıyoruz. Allah yar ve yardımcımız olsun…