Sevgiye, saygıya, insanlığa  boyun eğerim.

İyiliğe, dürüstlüğe doğrulara diz çökerim.

Adam gibi adamların yanında ölümüne kadar giderim.

Ama asla bir lokma ekmek için kimseye eğilmem.

Allah eğer bir lokmayı nasip edecekse helalinden etsin. Bir tas çorba içirecekse inayetinden içirsin.

Bir lokma ekmek, bir kaç kuruş için birilerinin koluna giremem ya da birilerinin kolundan çıkıp hemen bir başkasının gölgesinde serinleyemem.

Ban seviyle, bana değerle, bana insanlığınızla her şeyi yaptırabilirsiniz.

Katma değerlerinizi korumak adına bana gerekenleri yapmak düşüyorsa seve seve yapmaya hazırım.

Ama önce insan olun, adam olun.

Bırakın sağı solu, bırakın şu partiyi bu partiyi.

Bırakın köhnemiş ideolojileri paslanmış idealleri.

En iyi ideoloji insana yapılan yatırımdır. Düşkünleri kollamak, zayıfları korumaktır.

Paylaşımdır, dayanışmadır.

Salladığın her kaşıkta garibanlarında hakkının olduğunu düşünmektir.

Kiminiz sağcı, götürün.

Kiminiz solcu, götürün.

Kiminiz Müslüman kiminiz dinci, götürün.

Bakın etrafınıza. Aç midelerini doyurmak isteyen minicik serçelere, kuşlara, böceklere  bakın. Nasılda  hayatta kalma kavgası, karınlarını doyurma kavgası veriyorlar.

Bu ülke hepimize yeter. Yeter ki adaletli dağıtım oldun. Yeter ki adaletli iş olsun aş oldun, yaşam oldun.

Biz bu ülkede fakirleri doyuramadığımız için değil zenginleri doyuramadığımız için fakir kaldık.

Bu garibanlık sultası bitsin artık. Bu paragöz saltanatına son verilsin artık.

Kavgalar, savaşlar,

Cinayetler, ötekileştirmelerin boyunları vurulsun bir an önce.

İnsanlık acil devreye girsin.

Yoksa bu güzelim ülkemizde bir daha çiçekler açmayacak bir dağa dağlarımıza baharlar gelmeyecek.

Yeter artık. Hepimiz kardeşçe, kol kola yaşamak istiyoruz.

Bizleri anlayın artık ne olur…