Ülkü ideal. Bağımsızlık. Karakter kardeşlik sıfatlarını içinde barıştıran yegâne davadır.
Boyun eğmemeyi. Kula kulluk etmemeyi. Direnmeyi gerektiğinde ülken için ölmeyi gerektirir.
Ya da esen rüzgârlara göre eğilen bir ağaçta değildir.
ATATÜRK Ülkücülüğün ne olduğunu en zor dönemlerde tüm dünyaya göstermiştir.
Ve ATATÜRK bir Bozkurt sesinin gücünün ne kadar uzaklarda duyulduğunu dosta düşmana ispatlamıştır..
Ülkücünün malzemesi vatandır- Millettir- Bayraktır. Aynı zamanda ülkücünün en büyük düşmanı Türkü ayaklar altına almak isteyenlerdir.
Ülkücülüğün çilesini çekenler bugün yandaş medyalarda höykürenler değil Kurtuluş savaşında soğuk hoşaf sularıyla açlıklarını bastırmaya çalışan isimsiz çıplak ayaklı yiğitlerdir. Onlardır ülkücüler.
Ülkücüler Çanakkale’deydi. Sakarya’daydı.. Ankara’daydı. Kütahya’daydı. Conkbayırı Duatepe ülkünün kiremitleriyle kaplanmıştı.
Ülkücüydü gazeteci Hasan Tahsin. Türkün ülkü bayrağını indirmeye çalışan yunan askerinin alnının ortasına mermisini çakıp oracıkta şehit olan hasan Tahsin..
Kanser hastası olduğunu bile bile kış ortasında trenlerle seyahat edip askerlerine kucak açan Mustafa kemalin öncülüğünde kuruldu bu gariban ülke..
Hiç birimiz ülkücü değiliz.
Hiç birimiz devrimci değiliz..
ATATÜRK en büyük devrimci- Ülkücüdür.
Onun için kısa kesin Ya da susun.