Türkiye 3 gündür kadına şiddet vakalarıyla çalkalanıyor. Emine Bulut olayının ardından doğum yatağında 7 yerinden bıçaklanan Güldaneye kadar. Olaylar peş peşe geliyor.

Mağdur Boşanmış Erkekler Derneği Başkanı insanlıktan nasibini almamış Fedai, katili kendince haklı bulmaya çalıştı.

Yazarmış Nilgün Bodur diye birisi oda çıkmış, 'Erkekleri bu hale getiren kadınlara kızıyorum' demiş.

Kadının Allah tarafından erkeğe kutsal bir emanet olarak teslim edildiğinden bi haber zavallılar yazıyor kafalarına göre.

Esasen suçun kadını erkeği olmaz. Ortada bir suç var ise hesabını adalete verecek olanda kişinin (Kadın-Erkek) ta kendisi olmalıdır.

Toplum dejenere olmuş, aile ahlakı, sosyal ahlak, çevre ahlakı, ortak paylaşım değer ahlakı, kadınlık ve erkeklik erdemliliği ayaklar altına alınmış bu ülkede kadına, çocuğa, hayvana, canlı olan her şeye de şiddetin önü arkası da kesilmez.

Kimse kusura bakmasın! Kadın veya erkek eğer bir çatı altında, bir toplumda beraber yaşıyorsa herkesin birbirine karşı sevgi, saygı ve sorumluluğu da olmalıdır. Kimse kendine yakışmayan davranış veya davranışları başkasına yapma hakkı ve üstünlüğünü elinde tutamaz.

Sorumluluk bilincinden uzak, elimizden iğnemizi düşürmüş, habire başkalarına çuvaldız batırmayı marifet sayıyoruz kendimize. Aile yaşantısında çoluk çocuk bahane edilerek, terkedilmek bahane edilerek, aldatılmak, ihanet bahane edilerek kimsenin can almaya hakkı yoktur.

Eğer bu suçlar işleniyorsa, işleyen adalet önünde hesabını vermeli ve kendi vicdanında boğulmalıdır. Namus, İzzet-i Nefis, şeref, haysiyet, ar, hay, haya can almakla yerine gelmez. Tanrının verdiği canı almakta yine Tanrıya aittir. Ülke adaletine güvenmeyenler, Tanrının adaletine güvensinler. Can almakla hiçbir lekeniz temizlenmez beyler, bayanlar…

Şimdi yazarından çizerine, karısından kocasına, öğretmeninden öğrencisine, rehberinden klavuzuna, yönetenden yönetilenine, iktidarından muhalefetine, haklısından haksızına hakiminden savcısına, oturup o elinizden düşürdüğünüz iğneyi elinize alın ve önce kendinize bir batırın bakalım. Mağdur olmadan mağdur edebiyatı yapmak bakın ne kadar kolay olacak.

Bu arada karşınıza bir de ayna alın. Ne kadar eğitilmişsiniz? Ne kadar eğitmişsiniz? Hani derler ya ‘İnsan ektiğini biçer’ diye. Son 30 yılın gençliğine bir bakın bakalım. Önünüzde ki 30 yılda da sizi bekleyen tehlikeleri bir düşünün. Ne dersiniz?