Balık demişki.”Konuşacak çok şeyim var ama ne zaman ağzımı açsam ağzıma su doluyor”.
Tam ülkemize göre bir söz bu.. Özellikle yaşadığımız bu şehirde ne zaman doğruları yazmaya kalksak başımız belaya giriyor..
Çok şey biliyoruz çokk.
Öylesine şahit olduğumuz hadiseler varki insan insanlığından şehir şehirliğinden utanıyor..
Ama balık misali ne yazabiliyoruz ne konuşabiliyoruz..
Ne zaman ağzımızı açsak kiralık muhbirler sahiplerine yararlanma içgüdüsüyle takla atıyorlar sevinçlerinden.
Zaten bu şehirde kaç gazeteci kaldıki doğruları yazan. Kaç gazeteci kaldıki çarpık sisteme kafa tutan. Halkının yanında olan.
Aslında niyetimiz ne Musaya yaranmak nede İsaya..
Niyetimiz bu şehirde bu ülkede bizlere biçilen hayat şartlarına direnebilmek. Baş kaldırabilmek. ”Biz bunları hak etmiyoruz” diyebilmek.
İnsanlığını her geçen gün yitiren insan türlerine dur diyebilmek.
Bunun için hayatlarımızı verdik. Baskılar işkenceler yaşadık. Sövüldük dövüldük.
Birileri doymak bilmeyen işkembeleriyle ekmeğimizi çalmasın istedik.
Konuşturmadılar.
Yazdırmadılar.
Sahte solcusuda. Sahte milliyetçiside. Sahte müslümanıda görmek istemediler bu topraklarda dökülen gözyaşlarını.
Ağaçlar ağladıda insancıklar ağlamadı sancılarımıza.
Çok şey konuşmak istiyoruz ama ağzımıza su dolar diye korkuyoruz..
Balığın haklı insanın haksız olduğu bu yaşamdan daha ne umut bekliyoruzki…

Balık demişki.”Konuşacak çok şeyim var ama ne zaman ağzımı açsam ağzıma su doluyor”.
Tam ülkemize göre bir söz bu.. Özellikle yaşadığımız bu şehirde ne zaman doğruları yazmaya kalksak başımız belaya giriyor..
Çok şey biliyoruz çokk.
Öylesine şahit olduğumuz hadiseler varki insan insanlığından şehir şehirliğinden utanıyor..
Ama balık misali ne yazabiliyoruz ne konuşabiliyoruz..
Ne zaman ağzımızı açsak kiralık muhbirler sahiplerine yararlanma içgüdüsüyle takla atıyorlar sevinçlerinden.
Zaten bu şehirde kaç gazeteci kaldıki doğruları yazan. Kaç gazeteci kaldıki çarpık sisteme kafa tutan. Halkının yanında olan.
Aslında niyetimiz ne Musaya yaranmak nede İsaya..
Niyetimiz bu şehirde bu ülkede bizlere biçilen hayat şartlarına direnebilmek. Baş kaldırabilmek. ”Biz bunları hak etmiyoruz” diyebilmek.
İnsanlığını her geçen gün yitiren insan türlerine dur diyebilmek.
Bunun için hayatlarımızı verdik. Baskılar işkenceler yaşadık. Sövüldük dövüldük.
Birileri doymak bilmeyen işkembeleriyle ekmeğimizi çalmasın istedik.
Konuşturmadılar.
Yazdırmadılar.
Sahte solcusuda. Sahte milliyetçiside. Sahte müslümanıda görmek istemediler bu topraklarda dökülen gözyaşlarını.
Ağaçlar ağladıda insancıklar ağlamadı sancılarımıza.
Çok şey konuşmak istiyoruz ama ağzımıza su dolar diye korkuyoruz..
Balığın haklı insanın haksız olduğu bu yaşamdan daha ne umut bekliyoruzki…