Teör o kadar ocaklar söndürdü o kadar vahşet yaşattı ki İnsanlık o kadar acılar içinde kaldı ki herkes İdam geri gelsin dedi.
İktidar işi sürüncemede bıraktı. Topu meclise attı. Hele bir önümüze gelsin bakarız dedi. Oysa meclisteki en fazla çoğunluk yine kendisindeydi.
Bakarız söylemleri arasında nice askerlerimiz polislerimiz gençlerimiz vatandaşlarımız terörün kahpe mermilerine hedef oluyorlardı..
Teröre kurban edilenler fakir fukaranın çocuklarıydılar. Asıl bedeli gariban çocuklar ödüyorlardı..
İdam o kadar isteniyorduk.. Canı canan ocakları sönen ailelerin tek tesellisi idamdı sanki.
Dünyanın her yerinde terör suçu en ağır suçtu. En ağır suçun cezası ise ölümdü.
İdam geri gelse idi halkın büyük bir çoğunluğu sevinecekti. Ancak gelmedi getirilemedi ya da getirilmedi.
Kendisinde bile elektrikli sandalyeden ipe çekmeye kadar idam çeşidi olan Amerika bile bizdeki idama karşı çıktı.
Sözde söz konusu insan hakları ve Avrupa birliği bahanesiydi.
Bu gün İdam cezası bıçak gibi kesildi.
Yeni bir proje ortaya atıldı.
Af tasarısı..
Yani dün idam edeceklerimizi bugün affediyoruz..
Teröristi. Çocuk katillerini.. Fetöcüleri. Işidcileri sapıkları bilumum vatan düşmanlarını afla ceza evinden bırakıp yine sokaklara salacağız..
Analar babalar sevgililer yine ağıtlar yakmaya başlayacak.
Askerimin polisimin kanları yine yerde kalacak.
Kadınlarımız çocuklarımız öldürülecek.
Temizlemeye çalıştığımız ülkemizi yeniden ateşin içine atacağız.
İdam mı- Af mı?.
Çocuklarını kocalarını kızlarını kara toprağın altına gönderenler bir daha düşünün..