Lüks dairelerin ve içindeki eşyaların sokaktaki insanlardan değerli sayıldığı zamanlardı,bir nefes sigara içmeye durmuştum orada.Sonradan yanıma bir kağıt toplayıcısı geldi ateşin varmı abi diye sordu..Buralı değilsin sanırım abi derken üstümdeki elbiseden şüphelendim,yine beni ortaya çıkarmıştı..Sırtımdaki tişört 3 yıllık,pantolonum daha eski,ayakkabım ise ucuzluktan alınmıştı..Nereden anladın giyimimden mi diye sorduğumda yok abi hitap edişinden dedi.O nasıl oluyor benim konuşma şeklim aslında düzgündür diyecek oldum önce sonra vazgeçtim...Öyle ya anlamıştı  benim oraya ait olmadığımı,gerisin ne önemi vardı ki..Sigaralar biter bitmez uzaklaştı oradan çöp yığınlarını  karıştırarak...

Peşinden bakarken öylesine dalmışım ki,aklıma kırk tane hikaye geldi,o an yaşadıklarımdan sonra..Bir garip vardı eskiden o şehirde yaşarken.Çokta eski değil aslında ama bana o şehirden ayrıldıktan sonra her şey sanki eski zamanda yaşanmış gibi geliyor..Adı Salih idi biz tanker diyorduk kendisine,iri yapısı ve kaba konuşmasından dolayı.Yaşımız hemen hemen aynı idi.Onların evi daha sonradan yapılmıştı ve hemen hemen mahalleye geldikleri ilk zamanları hatırlıyordum.Tanker inşaatlarda çalışır,akşamları nerede bedava çay orada olurdu.

Arada bir kalite sigara içse de hayatı benim bildiğim kadarıyla hep yokluk ve yoksulluk içinde geçmişti.Allah tan mahalleye yap-sat mütaahitleri girmiş ve köşe başında olan baba dan kalma arsa değerli olmuştu.Böylece o arsa sayesinde bir daire sahibi olmuştu.Dairesi vardı lakin tanker'in hayatı yine değişmemişti.Tanker 5 liralık işlerin 1 liralık adamı idi.Tanker mahallede bir mütaahitin yanında çalışırken yıkıma hazırlanan bir gecekondunun odunlarını alıp eve götürmek isterken çöken evin altında kalarak feci şekilde hayata gözlerini yumdu.Cenazesi tahmin edildiğinden daha fazla kalabalık olmuştu.İşte o zaman anladım ki pahalı şehirlerin ucuz yaşamlarını yaşıyorduk bizler.

Şu an bulunduğum Ordu şehrinde bende pahalı bir şehrin ucuz yaşamını, yaşamaktayım. Dertlendiğim,düzeltmeye çalıştığım veya daha iyi olsun dediğim hiç bir mücadele kendim için değil.Hep başkası ve başkaları yaşamımdan bir şeyler alıp götürdüğünden kendim için yaşanacak hiç bir şeyin kalmadığını fark ediyorum yavaş yavaş.İşte bu yüzden o pahalı şehirlerin,pahalı yaşamlarını yaşayanlarına diyorum ki,hepimiz bir gün aynı mekanda buluşacağız.