Ben bir köpeğim sadece…

Sadece bir köpek. Sokak da doğdum, bazıları gibi cins değilim. Hani o pet shoplarda görüp bayıldığınız, ah ne güzel şey, ay yazık buna olamadım hiç. Onlara gösterdiğiniz sevgi ve anlayışı hak etmedim hiç. Çünkü ben sokaktaydım. Ben cins değildim, ben pistim. Ben sadece bir köpeğim. Sokak köpeği, sizlerin tehlikeli bulduklarınızdan, korktuklarından, o korkularınız ki bizleri barınaklara hapseden, bizleri zehirleten, pompalı tüfeklerle vurduran. O korkularınız ki bizleri tekmeleten, iten kakan, demir sopalarla işkence eden. Bazılarımız bugün pompalı tüfeklerden kurtulmuş, uyutulmaktan kurtulmuş, sözüm ona ölümden kurtulmuş, barınaklarda.

Siz hiç ölüm korkusunu içinize çeke çeke yaşadınız mı?

Siz hiç bağıran, can çekişen ırkınızla birlikte yaşadınız mı?

Ve pisliğiniz içinde yaşadınız mı?

İçinde kan kalmamış yaralı bir köpeğin, 2 aylık köpeğin damarı bulunamazken çıkarttığı insan yavrusu sesini duydunuz mu?

Siz hiç ağlaya ağlaya bağırsaklarınız düğümlenmiş, vücudunuzun tamamını iltihap kaplamış öldünüz mü?

Hiç sizi bir kafese kapattılar mı? Sizin gibi 50 kişiyle bir arada yaşattılar mı?

Ve siz bu kafeste zayıf olduğunuz için saldırıya uğradınız mı?

Diğerleri tarafından parçalandınız mı?

Biri kolunuzda, biri bacağınızda, biri sırtınızda, biri boğazınızda, aynı anda 8-10 tanesi üzerinizde ve siz avaz avaz bağırırken insanların bile bir şey yapamadığı oldu mu? Ve siz bu parçalanma sırasında mücadeleyi bırakıp tamam artık öldüm dediniz mi? Artık ölsün deyip de sizi parçalayıp bırakıp, her biri vücudunuzdan ısırık alırken öylesine yattınız mı?

Üzerinizde ki bu lokmaları etinizden ayırabilmek için üzerinize soğuk su püskürttükleri ve sizin artık bunu da duymadığınız oldu mu?

Sonra insanlar gelip, sizi kanlar içerisinde, sırılsıklam dışarı çıkardıklarında, tedavi altına aldıklarında, ölüm şokuna girip iyileşmek yerine öldünüz mü?

Boynunuzdaki yaralardan yemek yiyemezken, sizi şırıngalarla yaşatmaya çalıştı mı birkaç insan?

Yada siz bugün öldünüz ve yarın sahiplendiniz mi? O hiç gelmeyen sahipler bir gün geç geldikleri için öldünüz mü?

Siz, sırf sahipleri onu terk etti diye hayata küsüp, yemek yemeyi ret ettiniz mi? Kafesin bir kenarına çekilip, yanınıza kimseyi yaklaştırmayıp, intihar ettiniz mi?

Bu mektup yazmakla bitmez. Sizde zaten bunları görmemezlikten gelir, yokmuş gibi yaşarsınız. Çünkü bizler, her türlü işkenceyi, sevgisizliği, acıyı hak eden sokak hayvanlarıyız.  

Biz bir köpeğiz sadece…