Bir ev kaç günde toplanır? Sağlam, yırtık karton kutular market önünden nasıl eve nasıl taşınır? Mobilyaya kaç metre naylon gider, beyaz eşyaları kaç çarşaf kapatır?
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Bizim mahallenin duvarında genelde kamyon olur. Sarıp sarmaladığımız eşyaları kamyona, hayallerimizi, anılarımızı, anne, baba, kardeş hasretini de yüreğimize sıkı sıkı teperek yola çıkarız.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Sonra, dışarıdan imrenilen yere ineriz. Kırık dökük, viran evleri boyar, tamir eder, yerleştik bak buda bizim evimiz deyip mutlu resimler yollarız. On beş gün sonra evin direği dağa giderken nöbeti bize devreder.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Yeni komşu, yeni okul, yeni önlük; çocuk ayrı bocalar, bizler ayrı. Birkaç ay sonra alışırız. Artık orası doyduğumuz yerdir, doğduğumuz yer değil!
Erkek göreve giderken kadın her şeye hakim olma derdine düşer.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Bir hastane için bazen elli altmış kilometre gidersiniz. Komşu abi, komşu abla, yaşıtların artık her şeyindir. Sevinçlerimizi de, acılarımızı da birlikte yaşarız. Kimsesizlikten hep birlikte ağlarız ve birbirimize tutunuruz.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Çocuğunu ayda bir gören babalar, babasının yüzünü unutan çocuklar. Resmimi göster beni unutmasın diyen mangal yürekli babalar. Bir yaşındaki çocuğun nefesinden cesaret alan kadınlar. Bitmeyen geceler, olmak bilmeyen sabahlar.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Annen hasta Van iki saat. Baban ağırlaştı İstanbul sekiz saat. Amcan komada, kayınvaliden ağırlaştı Kıbrıs üç saat. Abin ağırlaştı Erzurum on saat. Babaannem hasta koş hala Polatlı bir saat. Dayım kalp krizi geçirdi son durak Ankara üç saat. Biz ölülerimizle helalleşmeye bile yetişemeyiz.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

En çok muavine biz sorarız kaç saat kaldı diye? Yollar uzar, uzar, hele son nefese yetişeceksen. Bir de ayrılırken arkanda ağır bir hasta bıraktıysan.
Vedalaşırken ağlamazsın sıkarsın ya dişlerini, uzaklaşırken bir yağmur başlar gözlerinde, dönüp te bulamamak düşüncesiyle.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Bizde sizler gibi ekmeğimizin derdindeyiz.
Maaşımızı yüksek, yaşantımızı şaşalı bulan varsa, zeki ve cesur olanlar tanışsınlar bu meslekle. 
Bizler her zaman eşlerimizin yanında olduk bir nefes kadar yakın. Onlar dağlarda olduğunda da, yanımızda da. Manen hiç yalnız bırakmadık.
SİZ BİLMEZSİNİZ.

Bizi bırakıp gittiklerinde, gözleri arkada kalmayacak kadar yürekliydik. Evin hem erkeği, hem kadını, hem de vatanın görünmez kahramanları olduk.

Bunu yaşayanlar bilir...
SİZ BİLMEZSİNİZ.