Yalnız Ordu’da değil, 81 il genelinde devlet ve üniversite hastanelerinden rapor alamıyorsunuz. Bunu fırsat bilen özel hastaneler ise verdikleri raporlarda vatandaşın cebini yakıyorlar. Şimdi bir örnek ile bu durumu size izah edeyim.

Her hangi bir ilde devlet memuru veya işçi olarak çalışyorum. 1. Derecede bir yakınım hastalandı ve 2-3 günlük izinle Ordu’ya geldim. Hastamın redavi süreci bir hafta 10 günü buluyorsa bir il dışında tedavi ettirmem gerekiyorsa izin sürem yetmediğinden rapor talebinde bulunuyorum. Ancak devlet ve üniversite hastaneleri asla rapor veremiyorlarmış. Hasta yakını refaketçi izin süresisini tamamlasa da tedavi süreci devam ediyorsa o zaman hastanız, kimsesiz ve sahipsiz Allah ile hastane arasında ki insafa kalıyor.

Özellikle kanser hastalarında süre uzun sürdüğü için hasta yakınları da bu durumda mağdur ve perişan kalıyorlar. Özel hastanelerde rapor almak ise hayli külfet doğuruyor. Yok kan tahlili, yok idrar tahlili, yok röntgeni, yok laboratuarıydı dünyanın parasını alıyorlar. Hastanelerin rapor vermeme gerekçeleri ise OHAL imiş ve ikinci bir emre kadar kamu personellerine rapor vermek yasakmış.

Yani dışarda çalışıyorsanız, Allah göstermesin, ananız veya babanız ileri derece de bir hastalığa yakalanırsa gelip sahip çıkma, başında durma, sağa sola götürme, tedavi ettirme şansınız hiç mi hiç yok. Allah kimseye dert verip derman aratmasın. Bu ülkede gönüllü kan vermeye gitsen bile cebinden para çıkıyorsa daha ne diyelim? Pardon ama birisi, birileri, “SAĞLIKTA DEVRİM YAPTIK” mı demişti?