Ateşten gömlek giymişlerdi bir avuç Türk askeri,
Kıyamet kopuyordu, geçit vermiyordu mehmedim,
Gök yanıyordu adeta her taraf ateş kırmızısı,
Bire on, on beş kişi ile çatışıyordu mehmedim.

Durdurdu düşman askerini, küçük bir karakolda,

İçlerinden 16 yaşındaki Tokatlı yiğit, haykırdı,
Sen dur ben öleceğim kumandanım dedi.
kumandan gözü yaşlı bırakır mı mehmedini,

Beraber  öleceğiz, şehitlik mertebesini ulaşacağız dedi,
Ama geride binlerce Türk, istiklal için savaşacak,
Bir avuç asker o gün düşman top atışına yenik düştüler,
Ama gözlerinde gülümseme vardı,

O gün şehit olan Ahmet, Mehmet, Süleymanlar
İstiklale kavuşturulacaklar, memleketi.
öylede oldu. yirmi kahraman vatan evladı, Direnince düşman askerine, 
Düşman dermansız kaldı, yürüyemedi Ankara'ya

Barut, kan izi sarmıştı er meydanını,
Bir avuç Türk askeri oyalamıştı Yunan gavurunu
Bir ölüp bin doğar misali,
Durdurdular cephede eşkıya askerini.