Bizim ahbaplara bir haller oluyor. Önlerine ne çıkarsa satıyorlar.  Şimdi sıra şeker fabrikalarında. Ülkenin milli değeri, ürünü şekere de göz koymuşlar. İlla da  satacağız diyorlar.  Kocaman başbakan televizyonlara çıkıyor. 5 yıl süre ile fabrikalar şeker işlemeye devam edecek  diye  bizimle adeta alay ediyor.  Peki beş yıl sonra ne olacak. Yorum yok. Bu dışa bağımlılık isteği nedir? Amaç nedir? Kimlere neden hizmet ediliyor anlayamıyoruz. Avrupa da nişasta şekeri kullanımı yasaklanıyor. Bizde tam tersi serbest hale getiriliyor. Uzmanlar bas bas bağırıyorlar;

 Kanser riski varrr

Zeka geriliği riski varrr

Gelişim bozukluğu riski varrrr

Ama bizimkiler duymuyor.

Satcaz kardeş diyorlar başka bir şey demiyorlar.

Satın satın şekeri de  satın.

Kimlere diyet borcumuz var anlayamıyorum.

Şeker deyince, görev yaptığım Tokat ili  Zile ilçesi (Turhal’da) ve Erzurum ili Ilıca ilçesindeki şeker fabrikaları gözümde canlanıyor.

Traktörler şeker pancarlarını taşıyorlar. Bir hareket bir bereket var. Görmeyin gitsin.  Fabrikalar harıl harıl çalışıyor.

Üretici mutlu,

Tüketici yerli malı kullanıyor diye mutlu.

Şimdi ise ABD ve diğer ülkelerden nişasta menşei şeker kullanacağız.

Hepinize, hepimize geçmiş olsun.

Bu kararı alanlara da  sadece yuhhh çekiyorum.