Günümüz Türkiye’sinde şiddet maalesef yine sınır tanımamaya devam ediyor. İnsana şiddet, hayvana şiddet, doğaya şiddet aldı başını gidiyor. Kadınlara şiddet, çocuklara şiddet, duydukça, okudukça tüylerimiz diken diken oluyor.

2-3 yaşında ki çocuktan bir insan ne isteyebilir? Bu insan hele ki bir de baba ise bunun izahı ne olur? İnsan kadınına, çocuğuna nasıl kıyar? Hangi ruh haliyle kıyar? Aile içinde ki sorun ne olursa olsun bir cana veya birkaç cana nasıl kıyar?

Bir de çocuğunu doğurup, çöp konteynırlarına, cami avlularına, bırakıp giden annelere ne demeli. Anne yüreği bu kadar kutsalken, bu kutsallık birden insanın ruhundan, benliğinden, ödünden, kursağından nasıl kayboluyor? Bu durumunda bir izahı var mı acaba?

Ya şu ağzı dili bile olmayan hayvanlara yapılan şiddet ve kıyımlara ne demeli? Allah’ın bizlere yaşadığımız kürede emanet ettiği ağzı olup, dili olmayan hayvanların günahına hangi zihniyet ve tihniyetle zulüm yapılır anlamış değilim.

Diyanet, bu günlerde abuk subuk beyanlarda bulunacağına işte toplumun bu sorunlarına Kur’an da karşılığı olan konuları gündeme taşıyıp, kamuoyunu bilgilendirse daha doğru olmaz mı? Milletin şuuru kaybolmuş, ekonomi çökmüş, ahlak sıfır noktasında, halk dinden imandan çıkıyor. Bunlar da 9-12 yaş hesabı yapıyor. Var mı böyle gaybana gaylar bana.

Sonuç itibarıyla iyi halde değiliz. Fert olarak, aile olarak, ahali olarak, toplum olarak hiç de iyi halde değiliz beyler, bayanlar. Şiddet sıfır toleranslı sıfıra inecek bir eylem değil ama en aza indirilebilmesi için ne yapıyorsunuz acaba? Çok merak ediyorum…