Son günlerde yine şiddet olayları aldı başını gidiyor. Yine kadın cinayetleri, yine şiddet vakaları, yine ölümler ve yaralamalar onlarca ailenin yüreklerini parçalamaya yetti.

Sert yaşamayı seven bir toplum olduk. Kabalık, nobranlık, küstahlık, kişi hürriyetine saygısızlık, barbarlık, dediğim dedik, astığım astık, kestiğim kestik diyen fertlerin sayısı o kadar çok ki! Böyle giderse vallahi bu işin sonu gelmez diye düşünüyorum.

Eskiden Türk insanı mülayimdi, aklı selimdi, kibardı ve naifti. Şimdi bakıyorum özellikle 10 ila 35 yaş arası insanlara, yaptığım gözlemlerde neredeyse bu yaş kesiminin yüzde 70-80’i hep sertlikten yana ve hep güç ile gövde gösterilerinden yana bir tavır bir tavır ki sormayın gitsin.

Peki insanları bu denli kişiliklerinden uzaklaştıran etkenler neler? Neden karşımızda ki insanlara hadi sevgiyi bir kenara bıraktım da neden saygı duyamıyoruz? Neden birbirimizi anlamaya çalışmıyoruz? Yumruk havaya kalktı mı tamam, ele bıçak, kesici alet veya ateşli silah geçti mi tamam hemen güç zehirlenmesine giriyoruz değil mi?

Toplum bilimcileri, aile uzmanları, psikologlar, sosyologlar bu işe nasıl bakıyor? Anlamış değilim. Yaklaşık 30 yıldır sürekli şiddetin bir önce ki yıla göre daha da arttığı olan bir ülke olduğumuzu biliyormusunuz? Ve bu artışların yıllar itibarıyla hiç gerilemediğini ve düşmediğini de biliyormuydunuz?

Çoluğundan tutun, çocuğundan çıkın, sürekli alikıran başkesen bir toplum olmaya hızla sürükleniyoruz. 81 il genelinde acil önlemler alınmazsa inanın tekrar söylüyorum bu işin sonu gelmez. Bakın görünen köy klavuz istemiyor…