AZ KONUŞ BE KARDEŞİM…

 

Adına ne dersiniz bilmiyorum?

Mikrofon aşkı

Yada mikrofon hastalığı…

İllet bir hastalık.

Eğer ipin ucunu kaçırır,

Eğer zamanı en etkin ve gerektiği gibi harcamazsanız,

Hem kendinize,

Hem de hitap ettiğiniz insanlara eziyet ediyorsunuz demektir.

***

Birçok yerde,

Birçok ortamda karşınıza çıkmıştır.

Konuştukça konuşuyorlar.

Sahne onların.

Mikrofon babalarından kalmış sanki.

Ne zaman susacaklarına kendileri karar veriyorlar.

Deliriyor insan.

Sabrınız sınanıyor sanki.

***

İnanamıyorsunuz.

Caddede sokakta, her hangi bir mecliste süklüm püklüm,

Sessiz sedasız,

Boş gözlerle etrafı süzen,

Hiçbir şey üretmemiş,

Yaralı parmağa işememiş,

İki kelimeyi bir araya getirmekten aciz kimileri

Bir mikrofon bulunca,

Eline mikrofon alınca,

Üstüne üstlük karşısında kalabalık varsa,

Susmuyor bir türlü…

***

Sus be kardeşim.

Mikrofon aşkı

Yada mikrofon hastalığı…

Ne konuşuyorsun?

Konuştukların dinlenmeye değer mi?

Yoksa insanların en değerli kaynakları zamanı harcarken vicdan azabı çekmiyormusun?

***

Az konuş,

Öz konuş…

Sıkma adamı be kardeşim.

İşkence yapma koltukta oturup seni dinleme nezaketi gösterenlere saygılı ol.

 

Tamam, vatandaş masal dinlemekten hoşlanıyor olabilir

Lakin masalında bir sonu olmalı.

Konuşma demiyorum sana.

Az konuş be kardeşim.

 

Hep konuşuyoruz zaten.

Konuşmaktan başka bir icraat yapmıyoruz bu memlekette.

 

Boş konuşmalara doyduk artık.

Az ama öz konuş kardeşim…