KÖPRÜYÜ GEÇENE KADAR

Vatandaşın biri gece yarısı bir siyasetçiyi 02.00'de arar:
Beni tanıdınız mı?
Siyasetçi: Hayır tanımadım.
Vatandaş: Seçim zamanı olsa tanırdın ama değil mi?

***

Az bir süre kaldı.

Merak etmeyin tanıyacaklar.

Mecburen.

En azından tanır gibi yapacaklar.

Ki; gözlerinizin içine bakıp, gülümseyecekler.

Bize has bir söz var biliyorsunuz. “Köprüden geçene kadar…” diye başlar.

Dayı diyecekler,

Dayı dediklerinin sırtını okşayacaklar.

Tanımasalarda tanıyormuşcasına davranacaklar.

Normal zamanlarda sokakta görseler bir selamı esirgedikleri sizi,

Yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen,

Aynı sofrada oturup kalktıkları, ekmeği bölüştükleri dostları gibi,

Sarılıp, öpecek, elinizi sıkacaklar.

***

Ne zaman ararsanız arayın, biz sizin için adayız, emrinizdeyiz,

Kapımız her zaman açık diyecekler.

Ardına kadar.

Hele o koltuğa bir otursunlar ne kapı nede pencere kalacak bile bile.

Duvar örecekler makamların önüne.

Dikenli tel çekecekler etraflarına.

Yalan mı?

Yapmadılar mı?

***

Vatandaşın biri gece yarısı bir siyasetçiyi 02.00'de arar:
Beni tanıdınız mı?
Siyasetçi: Hayır tanımadım.
Vatandaş: Seçim zamanı olsa tanırdın ama değil mi?

***

Onlar erdi muradına, biz çıkalım kerevetine…

Sonu iyi biten masallar için söylenir bu cümle.

Herkes payına düşeni alacak sonunda.

Dedim ya; hepsi köprüden geçene kadar, altı üstü masal işte.

Onlar için makam mevki,

Biz payımıza düşen masal olacak.