Ç A D I R D A K İ Ç O C U K L A R

 

Seçime çok az kaldı.

Günler bir kurşun hızıyla gelip geçiyor.

Bir yanda Cumhur ittifakı.

Diğer yanda Millet ittifakı.

Meydanlarda garip, garip olduğu kadar bir o kadar saçma ve tehlikeli bir çalışmaya şahit oluyoruz.

Savaşa mı?

Seçime mi gidiyoruz belli değil.

Seçmeni etkilemek, oyunu kazanmak adına her türlü absürt propaganda yapılıyor.

Kimi zaman kantarın topuzu kaçmıyor değil.

Suçlamalar, iftiralar, yalanlar, hakaretler peş peşe savruluyor.

Bunun yanında vaatler çarşaf çarşaf sıralandı, arkası kesilmeyecek gibi.

Seçmen tüm olan biteni izlerken, neye, kime inanacağını şaşırmış durumda.

Öte yandan kafası karışık.

Bir tarafta ülkeyi 22 seneden beri yöneten bir iktidar,

Diğer tarafta bundan sonrasında yönetmeye talip bir millet ittifakı.

Sorunlar dağ gibi.

Deprem felaketi tuzu biberi.

Binlerce insan kayıplarına rağmen, umutla eski hayatlarına dönmenin hayalini kuruyor.

Memleketleri ayağa kaldıracak hamleler yapılması bekleniyor. Acil.

En önemlisi ekonomi.

Vatandaşın alım gücünü yükseltmek gerek.

Çocukların okul çantalarında hak ettikleri yiyecekler olmalı artık.

Ne olacak,

Nasıl olacak bilmiyor kimse.

***

Durum bu minvaldeyken kısır çekişmeler devam ediyor maalesef.

Tartışmalar,

Sataşmalar,

Kavgalar,

İftiralar,

Can sıkıcı laflar arasında geçiyor günler.

Tüm bunlar yaşanıyorken,

Yüzlerce çocuk halen çadırda, belki de aç toprağın üzerine serilmiş yataklarda uyudular dün gece.

S O Y G U N C U

Köyün birinde bir mezar soyguncusu varmış.

Cenaze gömüldükten bir gün sonra mezara bir bakarlarmış ki; mezar soyulmuş, bütün ziynet eşyaları çalınmış.

Köylü bu mezar soyguncusunu bilirmiş bilmesine de bir türlü yakalayamazmış.

Gel zaman, git zaman bu böyle sürüp giderken mezar soyguncusu ölüm döşeğine düşmüş ve oğlunu çağırarak itirafta bulunmuş:

- Bak oğlum, ben bu güne kadar sizin rızkınızı mezar soyarak çıkardım. Şimdi ölüp gidiyorum.

Arkamdan tüm köylü bayram yapacak. Bir kişi bile "Allah rahmet eylesin." demeyecek. "Oh be, öldü de kurtulduk!.." diyecekler.

Bu olay oğlanın çok gücüne gitmiş. Babasına demiş ki:

- Baba, sana söz veriyorum herkes arkandan rahmet okuyacak.

Mezar soyguncusu ölünce, bütün köylü bayram etmeye başlamış.

Birkaç gün sonra köyde yine bir cenaze, ama köylünün içi rahat. Cenaze tüm ziynetiyle beraber gömülmüş.

Bir gün sonra mezarlığa gidildiğinde oda ne? Mezar yine soyulmuş ve eskisinden farklı olarak cenazenin kıçına koca bir kazık çakılmış.

Köylüler bunu görünce, şöyle demişler:

- Yahu, Allah Rahmet eylesin Ahmet Efendi de mezar soyardı, ama hiç olmazsa kazık çakmazdı!..